Verbum

discerning

[dɪˈsɜ:rnɪŋ]

adj.

1) разбо́рлівы, прані́клівы

2) які́ ўме́е адро́зьніваць, распазнава́ць

distinguish

[dɪˈstɪŋgwɪʃ]

v.t.

1) адро́зьніваць; распазнава́ць

2) адзнача́цца

to distinguish oneself — адзна́чыцца

identify

[aɪˈdentəfaɪ]

v.t.

1) атаяса́мліваць, атаясьня́ць; распазнава́ць, прызнава́ць то́есным з кім-чым

2) выяўля́ць то́еснасьць, ідэнтыфікава́ць

discern

[dɪˈsɜ:rn]

v.t.

1) адро́зьніваць

2) заўважа́ць, ба́чыць; распазнава́ць

to discern no difference — ня ба́чыць нія́кай ро́зьніцы

nose

[noʊz]

1.

n.

1) нос -а m.; дзю́ба (у пту́шкі)

to blow one’s nose — смарка́цца, вы́смаркацца

2) нюх -у m.

a dog with a good nose — саба́ка з до́брым ню́хам

3) чуцьцё n., ке́млівасьць f.

4) нос (пярэ́дняя ча́стка карабля́, самалёта)

2.

v.

1)

а) выню́хваць, знахо́дзіць па па́ху

б) разьню́хваць, распазнава́ць ню́хам

to nose out — даве́двацца пра што-н. тайко́м

2) ню́хаць

3) асьцяро́жна прасо́ўвацца напе́рад (пра вадапла́ў); разраза́ць но́сам хва́лі

•

- count noses

- lead by the nose

- on the nose

- poke one’s nose into

- turn up one’s nose at

- under one’s nose

- follow one’s nose