прыкава́ць
1. (ланцугом) ánketten vt, an die Kétte légen; fésseln vt, in Fésseln schlágen*;
2. перан. erstárren lássen*; fésseln vt; únbeweglich máchen;
страх прыкава́ў яго́ да ме́сца vor Furcht blieb er wie gebánnt stehen; vor Angst kónnte er sich nicht vom Fleck rühren;
хваро́ба прыкава́ла яго́ да ло́жка er war durch die Kránkheit an das Bett gefésselt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
kétten
1.
vt прыко́ўваць, прывя́зваць; закава́ць у ланцугі́ [кайданы́]
j-n an sich (D) ~ — прыкава́ць каго́-н. да сябе́, звяза́ць чый-н. лёс са сваі́м
2.
(sich)
1) злуча́цца
2) (an A) прывя́звацца (да каго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)