прыкава́ць

1. (ланцугом) nketten vt, an die Ktte lgen; fsseln vt, in Fsseln schlgen*;

2. перан. erstrren lssen*; fsseln vt; nbeweglich mchen;

страх прыкава́ў яго́ да ме́сца vor Furcht blieb er wie gebnnt stehen; vor Angst knnte er sich nicht vom Fleck rühren;

хваро́ба прыкава́ла яго́ да ло́жка er war durch die Krnkheit an das Bett gefsselt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ktten

1.

vt прыко́ўваць, прывя́зваць; закава́ць у ланцугі́ [кайданы́]

j-n an sich (D) ~ — прыкава́ць каго́-н. да сябе́, звяза́ць чый-н. лёс са сваі́м

2.

(sich)

1) злуча́цца

2) (an A) прывя́звацца (да каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)