Verbum

Ánsatz

m -es, -sätze

1) наса́дка, надста́ўка; мушту́к

2) пача́так

3) схі́льнасць

der ~ zur Korpulénz — схі́льнасць да паўнаты́

4) падрыхто́ўка, разго́н; падхо́д; спро́ба

auf den érsten ~ — з са́мага пача́тку, з пе́ршага захо́ду

der ~ zu éiner Áufgabe — матэм. падыхо́д да рашэ́ння зада́чы

Stück

n -(e)s, -e разм. тс. -en і - (як мера)

1) кава́лак; ча́стка

ein ábgebrochenes ~ — абло́мак

ein ábgehauenes ~ — абру́бак

ein ángesetztes ~ — надста́ўка

ein aufgenähtes ~ — нашыўка

ein ~ Land — кава́лак зямлі́

2) шту́ка (яек і г.д.); экземпля́р (калекцыі); ме́сца (багажу); галава́ (пры ўказанні на колькасць жывёл)

3) уры́вак (з кнігі, мовы і г.д.)

4) п’е́са

ein ~ gében* — ста́віць п’е́су

5) вайск. гарма́та

◊ sich in (táusend) ~e zerréißen* — разм. выпіна́цца [вылу́звацца] са ску́ры

sich für j-n in ~e réißen lássen* — стая́ць гаро́ю за каго́-н.

aus fréien Stücken — (до́бра) ахво́тна

gróße Stücke auf j-n hálten* — звя́зваць вялі́кія надзе́і з кім-н.