знітава́ць, зніто́ўваць

1. (злучыць) verbínden* vt, beféstigen vt, verschráuben vt (балтамі);

2. перан. (з’яднаць) éinigen vt, verbínden* vt; zusámmenschweißen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verzáhnen

vt тэх.

1) счапля́ць, зніто́ўваць

2) злуча́ць у зубцы́

3) нараза́ць зубцы́ (на чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)