зніто́ўваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зніто́ўваю |
зніто́ўваем |
| 2-я ас. |
зніто́ўваеш |
зніто́ўваеце |
| 3-я ас. |
зніто́ўвае |
зніто́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
зніто́ўваў |
зніто́ўвалі |
| ж. |
зніто́ўвала |
| н. |
зніто́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
зніто́ўвай |
зніто́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
зніто́ўваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зніто́ўваць несов.
1. (болтами) скрепля́ть, сбо́лчивать;
2. перен. спа́ивать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зніто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да знітаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.
1. гл. нітаваць.
2. што. Пераплесці, злучыць чым-н.
З. правады.
3. перан., каго-што. Аб’яднаць, згуртаваць.
З. брыгаду.
|| незак. зніто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зніто́ўванне, -я, н.
|| наз. знітава́нне, -я, н. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сбо́лчивать несов., техн. збалто́ўваць, зніто́ўваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зніто́ўвацца несов., возвр., страд. скрепля́ться, сбо́лчиваться; спа́иваться; см. знітава́цца, зніто́ўваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зніто́ўванне ср.
1. скрепле́ние, сбо́лчивание;
2. перен. спа́ивание;
1, 2 см. зніто́ўваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скрепля́ть несов.
1. (прочно соединять) змацо́ўваць; (болтами — ещё) зніто́ўваць; (бумагу и т. п.) сашчэ́пліваць, сашчапля́ць;
2. (удостоверять) змацо́ўваць; см. скрепи́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)