зніто́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зніто́ўваю зніто́ўваем
2-я ас. зніто́ўваеш зніто́ўваеце
3-я ас. зніто́ўвае зніто́ўваюць
Прошлы час
м. зніто́ўваў зніто́ўвалі
ж. зніто́ўвала
н. зніто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. зніто́ўвай зніто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зніто́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зніто́ўваць несов.

1. (болтами) скрепля́ть, сбо́лчивать;

2. перен. спа́ивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зніто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да знітаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знітава́ць, зніто́ўваць

1. (злучыць) verbínden* vt, beféstigen vt, verschráuben vt (балтамі);

2. перан. (з’яднаць) éinigen vt, verbínden* vt; zusámmenschweißen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

знітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. гл. нітаваць.

2. што. Пераплесці, злучыць чым-н.

З. правады.

3. перан., каго-што. Аб’яднаць, згуртаваць.

З. брыгаду.

|| незак. зніто́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. зніто́ўванне, -я, н.

|| наз. знітава́нне, -я, н. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сбо́лчивать несов., техн. збалто́ўваць, зніто́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зніто́ўвацца несов., возвр., страд. скрепля́ться, сбо́лчиваться; спа́иваться; см. знітава́цца, зніто́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зніто́ўванне ср.

1. скрепле́ние, сбо́лчивание;

2. перен. спа́ивание;

1, 2 см. зніто́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скрепля́ть несов.

1. (прочно соединять) змацо́ўваць; (болтами — ещё) зніто́ўваць; (бумагу и т. п.) сашчэ́пліваць, сашчапля́ць;

2. (удостоверять) змацо́ўваць; см. скрепи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

verzáhnen

vt тэх.

1) счапля́ць, зніто́ўваць

2) злуча́ць у зубцы́

3) нараза́ць зубцы́ (на чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)