злучы́ць

1. verbínden* vt; veréinigen vt, veréinen vt (аб’яднаць);

злучы́ць па тэлефо́не verbínden* vt;

злучы́ць балта́мі verschráuben vt;

2. (самку і самца) páaren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

злуча́ць гл. злучыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

спая́ць

1. тэх. (злучыць паяннем) zusámmenlöten аддз., verlöten vt;

2. перан. (паяднаць) éinigen vt, verbínden* vt, zusámmenschweißen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

стулі́ць, сту́льваць

1. (шчыльна сціснуць) zusámmenpressen vt, zusámmendrücken vt (тс. перан.);

2. (звесці, злучыць разам) zúmachen vt, schlíeßen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

знітава́ць, зніто́ўваць

1. (злучыць) verbínden* vt, beféstigen vt, verschráuben vt (балтамі);

2. перан. (з’яднаць) éinigen vt, verbínden* vt; zusámmenschweißen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

amalgamate

[əˈmælgəmeɪt]

1.

v.

1) злуча́ць, злуча́цца; зьліва́ць, зьліва́цца

to amalgamate two competing companies — злучы́ць дзьве канкурэ́нтныя кампа́ніі

2) злуча́ць ірту́ць зь і́ншым мэта́лам

2.

adj.

спалу́чаны, злу́чаны, зьлі́ты

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

зрасці́ць

1. zusámmenwachsen lássen*;

2. тэх. (злучыць) verbínden* vt (з чым-н. mit D); zusámmenfügen vt;

3. перан. (аб’яднаць) fusioníeren vt, zusámmenschließen* vt (банкі, канцэрны і г. д.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скава́ць

1. (злучыць коўкай) zusámmenschmieden vt, kétten vt, schmíeden vt (з чым-н. an A);

2. (надзець аковы) fésseln vt (каго-н. A); перан. bínden* vt, hémmen vt;

скава́ць праці́ўніка вайск. den Gégner bínden*;

3. перан. (замарозіць) mit Eis bedécken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

unite

[juˈnaɪt]

1.

v.t.

1) лучы́ць, злуча́ць; мацава́ць

2) задзіно́чваць, спалуча́ць

Several firms were united to form one company — Не́калькі фі́рмаў злучы́лася, каб утвары́ць адну́ кампа́нію

3) лучы́ць, ядна́ць

to unite a man and a woman in marriage — злучы́ць мужчы́ну й жанчы́ну шлю́бам

2.

v.i.

гуртава́цца; лучы́цца, злуча́цца; задзіно́чвацца, ядна́цца, аб’ядно́ўвацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bridge

I [brɪdʒ]

1.

n.

1) мост -у m., масто́к -ка́ m.

2) капіта́нскі масто́к

3) перано́сьсе n.

4) масто́к -ка́ m. (зу́бы)

2.

v.t.

1) спалуча́ць, злуча́ць

to bridge the generations — злучы́ць пакале́ньні

2) будава́ць мост

3) перакро́чваць, пераступа́ць

to bridge over the difficulties — пераадо́лець ця́жкасьці

•

- burn one’s bridges

II [brɪdʒ]

n.

брыдж -у m. (картачная гульня́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)