засве́дчваць, засве́дчыць

1. bezéugen vt, bestätigen vt; beschéinigen vt (пацвердзіць);

2. (подпіс) begláubigen vt; beúrkunden vt; (асобу) identifizíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

testíeren

vt падпі́сваць, засве́дчыць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

legitimíeren

1.

vt

1) узако́ньваць

2) засве́дчыць чыю́-н. асо́бу

2.

(sich) засве́дчыць сваю́ асо́бу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beúrkunden

vt юрыд.

1) засве́дчыць (дакументамі)

2) дава́ць паказа́нні для пратако́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusweisen

*

1.

vt

1) высыла́ць

2) дакумента́льна засве́дчыць

2.

(sich) пацвярджа́цца, засве́дчыцца

(durch A – дакументальна)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

змацава́ць, змацо́ўваць

1. verbínden* vt, beféstigen vt; тэх. verschráuben vt (балтамі);

2. (засведчыць):

змацава́ць по́дпісам durch Únterschrift bekräftigen;

змацава́ць пяча́ткай besíegeln vt, mit éinem Síegel [Stémpel] bekräftigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Áufwartung

f -, -en

1) прыслуго́ўванне (у доме)

2) візі́т

j-m séine ~ máchen — засве́дчыць каму́-н. сваё шанава́нне (наведваннем)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bewéisen

* vt дака́зваць

j-s Schuld ~ — даказа́ць чыю́-н. віну́; выка́зваць, праяўля́ць

j-m séine Áchtung ~ — засве́дчыць каму́-н. сваю́ паша́ну [пава́гу]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шанава́нне н. Áchtung f -, Éhrerbietung f -, Respékt m -(e)s;

◊

маё шанава́нне! (прывітанне) (ich) habe die Éhre!;

маё шанава́нне! (вокліч здзіўлення) álle Áchtung!;

засве́дчыць каму-н. сваё шанава́нне j-m séine tíefe Éhr¦erbietung bezéugen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асо́ба ж. Persönlichkeit f -, -en; Persón f -, -en (тс. пагард.);

засве́дчыць асо́бу sich (durch ein Dokumént) áusweisen*;

юрыды́чная асо́ба Réchtsperson f;

све́тлая асо́ба ein édler Mensch, éine schöne Séele;

выда́тная асо́б éine hervórrragende Persönlichkeit [Persón];

цёмная [падазро́ная] асо́ба éine verdächtige [zwéifelhafte] Persón;

◊

не чапа́ць асо́бы nicht persönlich wérden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)