закало́ць

1. erstéchen* vt;

2. (жывёлу) ábstechen* vt;

3. (шпількай) (zú)stécken vt; ánstecken vt, áufstecken vt (прыкалоць);

закало́ць валасы́ sich (D) das Haar áufstecken;

4. безас.:

у яго́ закало́ла ў баку́ er bekám Séitenstechen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зако́лваць гл. закалоць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

níederstechen

* vt закало́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

erstéchen

* vt закало́ць, забі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дакало́ць

1. (дровы) zu Énde [fértig] (zer)hácken;

2. разм. (закалоць канчаткова) ábstechen* vt; schláchten vt (парася і пад.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábstechen

*

1.

vt

1) тэх. выпуска́ць (чыгун)

2) зарэ́заць, закало́ць (жывёлу)

2.

vi

1) (gegen A, von D) вылуча́цца, адро́знівацца (ад каго-н., чаго-н.)

2) (s)

vom Lánde ~ — адча́льваць (ад берага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)