tanbark

[ˈtænbɑ:rk]

n.

дубо́вая кара́, дубі́льная кара́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дубо́вы

1. éichen, Éichen-; aus Éichenholz;

дубо́вы гай Éichenwäldchen n -s, -; Éichenhain m -s, -e;

2. перан., разм. klótzig; schwérfällig, schwer [lángsam] von Begríff (незразумелы);

дубо́вы стыль hölzerner Stil;

дубо́вая галава́ разм., лаянк Hólzkopf m -es, -köpfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tan

[tæn]

1.

v.t. (-nn-)

1) вырабля́ць, дубі́ць ску́ры

2) informal дуба́сіць

2.

v.i.

загара́ць, запаля́цца

3.

n.

1) сьве́тла-руды́ ко́лер; ко́лер зага́ру; зага́р -у m.

2) дубі́льнік -а m.

3) дубо́вая кара́

4) тані́н -у m.

4.

adj.

1) сьве́тла-руды́

2) дубі́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)