дзялі́цца

1. (на часткі) sich téilen (на што-н. in A);

2. матэм. téilbar sein ;

чаты́ры дзе́ліцца на два vier ist téilbar durch zwei;

дзялі́цца без аста́тку óhne Rest téilbar sein;

3. (даваць частку другому) téilen vt (з кім-н. mit D);

◊

дзялі́цца ўра́жаннямі з кім-н. j-m séine Éindrücke mítteilen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

go shares

дзяліцца зь не́кім

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

share and share alike

дзялі́ць паро́ўну; дзялі́цца паро́ўну

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zertéilbar

a які́ дзе́ліцца, які́ мо́жа дзялі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

confide

[kənˈfaɪd]

v.

1) давяра́ць, адкрыва́цца, дзялі́цца (сакрэ́там, кло́патамі)

2) даруча́ць, аддава́ць пад апе́ку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

halve

[hæv]

v.t.

1) дзялі́ць напала́м, дзяліцца чым з кім

2) скарача́ць напало́ву (ко́шты, час)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

éinweihen

vt

1) (урачы́ста) адкрыва́ць; асвяча́ць

2) дзялі́цца (з кім-н., чым-н.), адкрыва́ць (каму-н. што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

divide

[dɪˈvaɪd]

1.

v.t.

1) дзялі́ць, разьдзяля́ць, падзяля́ць

2) выкліка́ць рознагало́сьсе, разьдзяля́ць; разьбіва́ць

2.

v.i.

1) дзялі́цца

2) разыхо́дзіцца ў пагля́дах

3.

n.

1) разьдзяле́ньне, падзяле́ньне n.

2) во́дападзе́л -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

split

[splɪt]

1.

v.t. split, splitting

1) расшчапля́ць

2) разьбіва́ць; разьдзяля́ць (на ча́сткі), дзялі́ць

to split the profits — падзялі́ць прыбы́ткі

2.

v.i.

дзялі́цца на ро́зныя гру́пы, па́ртыі

3.

n.

1) разьбіцьцё n., раско́л -у m. (у арганіза́цыі, па́ртыі)

2) расшчэ́піна, раско́ліна, шчы́ліна f.

4.

adj.

расшчэ́плены; разьбі́ты, падзе́лены

•

- splits

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wéihen

vt

1) рэл. асвяча́ць

2) пасвяча́ць

j-n zum Príester ~ — пасвяці́ць каго́-н. у сан святара́

3) (D) адкрыва́ць (каму-н. што-н.), дзялі́цца (з кім-н., чым-н.)

sich éiner Sáche (D) ~ — высок. прысвяча́ць сябе́ яко́й-н. спра́ве

dem Úntergang gewéiht — асу́джаны на (па)гі́бель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)