даста́цца
1. (зрабіцца ўласнасцю) zutéil wérden; zúkommen* vi (s);
2. (пры размеркаванні) zúfallen vi (s);
яму́ даста́ўся гало́ўны вы́йгрыш ihm ist der Háuptgewinn zúgefallen;
3. (нацярпецца) безас übel ergéhen*; Stráfe [Schélte] ábbekommen*; gerügt wérden;
◊ яму́ до́бра даста́ло́ся разм er hat gründlich was ábbekommen [was aufs Dach bekómmen]; man hat ihm órdentlich den Kopf gewáschen;
яму́ даста́не́цца ад жо́нкі séine Frau wird ihm schon den Kopf wáschen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
нада́рыцца
1. (дастацца) zúfallen* vi (s), zutéil wérden;
2. (аказацца) sein* vi;
нада́рылася ці́хая ноч die Nacht war sélten rúhig
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
прыпада́ць
1. (туліцца) sich drücken, sich schmíegen (да чаго-н an A);
прыпада́ да зямлі́ sich zu Bóden wérfen*;
2. (супадаць з чым-н) fállen* vi (s), kómmen* vi (s) (auf A);
свабо́дны дзень прыпада́е на… der fréie Tag fällt [kommt] auf…;
3. (дастацца) zúfallen* vi (s), zutéil wérden (пра шчасце, гонар і г. д.);
прыпада́ць на до́лю каму-н j-m zutéil wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)