прыпада́ць
1. (туліцца) sich drücken, sich schmíegen (да чаго
прыпада́ да зямлі́ sich zu Bóden wérfen*;
2. (супадаць з чым
свабо́дны дзень прыпада́е на… der fréie Tag fällt [kommt] auf…;
3. (дастацца) zúfallen*
прыпада́ць на до́лю каму
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)