гі́бель м

1. Úntergang m -(e)s, -gänge, Verdérben n -s; Verfáll m -(e)s; Tod m -(e)s (смерць);

рыхтава́ць каму-н гі́бель j-m éinen Strick dréhen;

знахо́дзіцца на краі́ гі́белі kurz vor dem Úntergang sein;

2. разм (мноства) Únmenge f -, Únzahl f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Verdérbnis

f -, -se

1) (па)гі́бель, згу́ба

2) псава́нне, разлажэ́нне; дэмараліза́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ruín

m -s заняпа́д, крах, гі́бель, вынішчэ́нне;

den ~ entgégensehen* разбура́цца, гі́нуць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fate

[feɪt]

1.

n.

1) кон -у m.

2) наканава́ньне n.

3) до́ля f., лёс -у m.

4) сьмерць f., згу́ба f., гі́бель f.

2.

v.t.

накано́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Úntergang

m -(e)s, -gänge

1) за́хад (сонца)

2) гі́бель

3) перан. падзе́нне, заняпа́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

капе́ц м

1. (куча агародніны, пакрытая саломай і прысыпаная зямлёй) Míete f -, -n;

2. (насып) Grénzpfahl m -s, -pfähle;

3. разм (згуба, гібель) Énde n -s, -n, Tod m -es

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Verdérb

m -(e)s згу́ба, (па)гі́бель

◊ auf Gedéih und ~ — на жыццё і смерць, на до́брую і ліху́ю до́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verdérben

n -s

1) псава́нне

2) згу́ба, (па)гі́бель, няшча́сце

j-m zum ~ geréichen — быць [паслужы́ць] прычы́най гі́белі каго́-н.

ins ~ rénnen* — губі́ць само́га сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пагі́бель ж (смерць, гібель) Úntergang m -(e)s, Verdérben n -s; Verfáll m -(e)s (грамадства);

рыхтава́ць пагі́бель разм éinen Strick dréhen (каму-н D);

◊ гнуць у тры пагі́белі разм j-n unterdrücken;

сагну́цца ў тры пагі́белі разм sich zusámmenducken; éinen krúmmen Rücken máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

wéihen

vt

1) рэл. асвяча́ць

2) пасвяча́ць

j-n zum Príester ~ — пасвяці́ць каго́-н. у сан святара́

3) (D) адкрыва́ць (каму-н. што-н.), дзялі́цца (з кім-н., чым-н.)

sich éiner Sáche (D) ~ — высок. прысвяча́ць сябе́ яко́й-н. спра́ве

dem Úntergang gewéiht — асу́джаны на (па)гі́бель

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)