гара́нт Garánt m -en, -en; Bürge m -en, -en; Gewährsmann m -(e)s, -männer i –leute;

супо́льны гара́нт Mítgarant m; Mítbürge m; камерц, фін гара́нт пазы́кі Garánt [Bürge] für Ánleihe;

гара́нт па вэ́ксалі Garánt [Bürge] für Wéchsel;

гара́нт пазыко́вых абавяза́цельстваў Garánt [Bürge] für Schúldverpflichtungen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

warrantor

[ˈwɔrəntər]

n.

асо́ба, яка́я дае́ пару́ку, гара́нтыю; паруча́льнік, гара́нт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

guarantee

[,gærənˈti:]

1.

n.

1) пару́ка, гара́нтыя f.

2) паруча́льнік -а m., гара́нт -а m.

3) асо́ба, яко́й дае́цца гара́нтыя

4) зару́ка f., закла́д -у m.

Wealth is no guarantee of happiness — Бага́цьце ня ёсьць зару́кай шча́сьця

2.

v.t.

1) паруча́цца за каго́

2) гарантава́ць, забясьпе́чваць, руча́цца

3) (against or from) засьцерага́ць, забясьпе́чваць, страхава́ць ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)