Verbum

set off

а) выбуха́ць

б) падава́цца (у даро́гу)

flare out, flare up

а) успы́хваць, загара́цца

б) выбуха́ць гне́вам

conflagrate

[ˈkɑ:nfləgreɪt]

1.

v.i.

загара́цца, выбуха́ць агнём, гарэ́ць

2.

v.t.

падпа́льваць, спа́льваць

explode

[ɪkˈsploʊd]

1.

v.i.

узрыва́цца; выбуха́ць (таксама сьме́хам)

2.

v.t.

1) узрыва́ць

2) падрыва́ць (тэо́рыю, памылко́вае ду́маньне), раскрыва́ць, дэмаскава́ць (памы́лку)

fulminate

[ˈfʊlmɪneɪt]

1.

v.t

1) грамі́ць (і ў дру́ку)

2) суро́ва га́ніць, крытыкава́ць

2.

v.i.

1) рапто́ўна разьвіва́цца (пра хваро́бу)

2) выбуха́ць

3) грыме́ць і блі́скаць

erupt

[ɪˈrʌpt]

1.

v.i.

1) выбуха́ць; рапто́ўна ўзьніка́ць

2) пакрыва́цца вы́сыпкай

3) прарэ́звацца (пра зу́бы, ро́гі)

2.

v.t.

выкіда́ць (наво́нкі)

The volcano erupted lava and ashes — Вулька́н выкіда́ў ля́ву й по́пел

break out

1)

а) рапто́ўна выбуха́ць, пачына́цца (пра вайну́, пажа́р, эпідэ́мію)

б) мець вы́сыпку, высыпа́ць

The child broke out with measles — У дзіця́ці вы́сыпаў адзёр

A rash broke out — Пайшла́

2) вы́сыпка (на це́ле)

падня́цца, вы́бухнуць

Cries of horror broke out — Узьнялі́ся кры́кі перапу́ду

burst

[bɜ:rst]

1.

v., burst, -ing, v.i.

1) ло́паць; узрыва́цца; выбуха́ць; прарыва́цца (пра нары́ў, гаці́ну)

The balloon burst — Балён ло́пнуў

The boiler burst — Кацёл вы́бухнуў

2) урыва́цца, ува́львацца

to burst into a room — уварва́цца ў пако́й

3) расчыня́цца, разго́ртвацца

to burst into bloom — рапто́ўна расьцьвісьці́

The door burst open — Дзьве́ры ра́птам расчыні́ліся

4) Figur. выбуха́ць, успы́хваць

to burst into loud laughter, tears — вы́бухнуць, залі́цца сьме́хам, сьлязьмі

5) шуга́ць

to burst into flame — шугану́ць по́лымем

2.

v.t.

1) рва́ць, прарыва́ць

to burst a blood vessel — вы́клікаць разры́ў крывяно́снае судзі́ны

to burst chains — парва́ць ланцугі́

2) узло́мваць (замо́к, сэйф), выло́мваць (дзьве́ры)

3.

n.

1) вы́бух -у m. (сьме́ху, пачуцьця́); спа́зма f. (ка́шлю); пары́ў -ву m. (ра́дасьці, зло́сьці)

2) прары́ў -ву m.

a burst of sunlight — рапто́ўна прарва́лася со́нца

3) вы́бух (бо́мбы); залп -у m.

•

- burst in

- burst out

flame

[fleɪm]

1.

n.

1) по́лымя n.

a bright flame — зы́ркае по́лымя

2) аго́нь, языкі́ агню́

3) запа́л -у m. (гне́ву, каха́ньня); палымя́нае пачуцьцё

4) informal прадме́т каха́ньня

my old flame — маё старо́е каха́ньне

2.

v.i.

1) пала́ць, зы́рка палі́цца; гарэ́ць (пра шчо́кі); выбуха́ць агнём, палымне́ць, зіхаце́ць; разгара́цца

Her face flamed with excitement — Твар у яе́ разгарэ́ўся ад хвалява́ньня

2) сьвяці́ць, сьвяці́цца; успалы́хваць, шуга́ць (агнём, зло́сьцю)

to flame out — рапто́ўна пераста́ць дзе́яць (пра рэакты́ўны рухаві́к)

•

- flame out

- flame up

- flame forth