бязгу́чна прысл., бязгу́чны klánglos, láutlos, tónlos, kaum hörbar, still

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

soundless

[ˈsaʊndləs]

adj.

1) бязгу́чны

2) бяздо́нны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

láutlos

a бязгу́чны, ці́хі, маўклі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

klánglos

a бязгу́чны; глухі́ (пра гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

toneless

[ˈtoʊnləs]

adj.

1) манато́нны, без інтана́цыі

2) невыра́зны; бяско́лерны

3) бязгу́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tónlos

a

1) бязгу́чны

~e Stílle — маўча́нне, маўклі́васць

2) ненаціскны́ (у складзе); глухі́ (пра гук)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

silent

[ˈsaɪlənt]

adj.

1) спако́йны, ці́хі, бясшу́мны

2) маўклі́вы (пра чалаве́ка)

3) бязгу́чны, які́ не вымаўля́ецца

The “l” in “folk” and “walk” is a silent letter — Лі́тара “l” — у сло́вах “folk” і “walk” не вымаўля́ецца

4) які́ замо́ўчвае, ня зга́двае

The report was silent on that point — У дакла́дзе пра гэ́тую спра́ву ня зга́двалася

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)