брукава́ць pflstern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

масці́ць

1. (падлогу) delen vt, mit Delen belgen; (брукаваць) pflstern vt;

2. разм. (размяшчаць) nterbringen* vt; uslegen vt (высцілаць) (чым-н. mit D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

causeway

[ˈkɔzweɪ]

1.

n.

1) грэ́бля f., даро́га на падвышэ́ньні

2) брук -у m. (даро́га)

2.

v.t.

1) насла́ць грэ́блю, праве́сьці даро́гу

2) брукава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pave

[peɪv]

v.

1) брукава́ць, масьці́ць у́ліцу, хо́днік)

2) рыхтава́ць да чаго́

to pave the way for — праклада́ць даро́гу чаму́, рыхтава́ць грунт для чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pebble

[ˈpebəl]

1.

n.

1) Geol. га́лька f.

2) ка́мень -я m.

3) го́рны крышта́ль (ужыва́ны ча́сам для акуля́раў)

2.

v.t.

брукава́ць або́ выклада́ць ка́менем; пасыпа́ць га́лькай

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pflstern

vt

1) накла́дваць пла́стыр (на што-н.)

2) масці́ць, брукава́ць

◊ der Weg zur Hölle ist mit gten Vrsätzen gepflstert — ≅ даро́га ў пе́кла вы́машчана до́брымі наме́рамі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cobble

I [ˈkɑ:bəl]

v.t.

1) ла́дзіць, ла́таць, рамантава́ць

2) зьбіва́ць насьпе́х, рабі́ць абы-я́к

II [ˈkɑ:bəl]

1.

n.

1) ка́мень -я m., каме́ньне n., coll. для брукава́ньня

2) кава́лкі вуго́льля

2.

v.t.

брукава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

brick

[brɪk]

1.

n., pl. bricks or coll. brick

1) цэ́гла f.; цаглі́на f.

2) брусо́к -ка́ m.

3) informal маладзе́ц, малайца́ m., малайчы́на -ы m.

2.

adj.

цагля́ны, цаге́льны

3.

v.t.

мурава́ць з цэ́глы, масьці́ць, брукава́ць цэ́глай

- brick in

- brick up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flag

I [flæg]

1.

n.

1) сьцяг -у m

2) Mus. сьцяжо́к на но́це

3) ша́пка f., назо́ў газэ́ты (на тыту́льнай бачы́не)

2.

1) выве́шваць сьцяг, прыбіра́ць сьцяга́мі

2) сыгналізава́ць або́ затры́мваць сьцяжко́м (цягні́к)

- flags

II [flæg]

n. Bot.

каса́ч -а́ m., pl. касачы́

v.t.

III [flæg]

(-gg-) v.i.

падупа́сьці, зьвя́нуць; аслабе́ць (пра запа́л, зацікаўле́ньне), рабі́цца неціка́вым

IV [flæg]

1.

n.

каме́нная пліта́ f. (для брукава́ньня)

2.

v.t. (-gg-)

брукава́ць, выклада́ць каме́ннымі плі́тамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)