брукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Укладаць каменем (вуліцы, дарогі, плошчы і пад.).

|| зак. вы́брукаваць, -кую, -куеш, -куе; -куй; -каваны і забрукава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны.

|| наз. брукава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брукава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. бруку́ю бруку́ем
2-я ас. бруку́еш бруку́еце
3-я ас. бруку́е бруку́юць
Прошлы час
м. брукава́ў брукава́лі
ж. брукава́ла
н. брукава́ла
Загадны лад
2-я ас. бруку́й бруку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час бруку́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брукава́ць несов. (камнем, кирпичом и т.п.) мости́ть, выма́щивать;

б. ву́ліцу — мости́ть (выма́щивать) у́лицу

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; незак., што.

Пакрываць, укладаць каменем (вуліцы, дарогі, плошчы і пад.). Мы праз горку да рэчкі Канал павялі, Брукавалі каменнем яго берагі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

брукава́ць pflástern vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забрукава́ць гл. брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́брукаваць гл. брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брукава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мости́ть несов. масці́ць; (камнем) брукава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

брукава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. брукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)