акцэ́пт м.

1. юрыд., дып. Éinverständnis (n) zum Vertrágsabschluss;

2. фін. Akzépt n -es, -e;

вэ́ксальны акцэ́пт Wéchselakzept n;

насту́пны акцэ́пт náchfolgendes Akzépt;

папярэ́дні акцэ́пт vórläufiges [éinleitendes] Akzépt;

чэ́кавы акцэ́пт Bándakzept n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

acceptance

[əkˈseptəns]

n.

1) прыма́ньне n.

2) зго́да f.

3) прыхі́льнае прыймо́, прызна́ньне, ухвале́ньне

4) Com.

а) акцэ́пт -у m. (вэ́ксаля)

б) акцэптава́ны вэ́ксаль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)