акцэ́пт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акцэ́пт акцэ́пты
Р. акцэ́пту акцэ́птаў
Д. акцэ́пту акцэ́птам
В. акцэ́пт акцэ́пты
Т. акцэ́птам акцэ́птамі
М. акцэ́пце акцэ́птах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

акцэ́пт, -ту м. акце́пт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акцэ́пт, ‑у, М ‑пце, м.

Спец.

1. Згода ўступіць у дагавор на прапанаваных умовах.

2. Форма безнаяўнага разліку між арганізацыямі сацыялістычнай гаспадаркі, а таксама згода на аплату грашовых дакументаў (рахункаў, чэкаў, вэксаляў).

[Ад лац. acceptus — прыняты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АКЦЭ́ПТ

(ад лац. acceptus прыняты),

1) згода на заключэнне дагавору ў адпаведнасці з прапановай (афертай) інш. боку.

2) У міжнар. праве — аднабаковая заява пра звязанасць умовамі дагавору.

3) Прыняцце плацельшчыкам (трасатам) па пераводным вэксалі (траце) абавязацельстваў аплаціць вэксаль у вызначаны ў ім тэрмін. Такі акцэпт афармляецца на правым баку вэксаля ў выглядзе адпаведнага надпісу акцэптанта.

4) Згода банка гарантаваць выплату сумы, названай у пераводным вэксалі.

5) Згода плацельшчыка на аплату грашовых і таварных дакументаў. Выкарыстоўваецца пры разліках за тавары, паслугі і выкананыя работы: плацеж ажыццяўляецца са згоды плацельшчыка па разліковых дакументах, выпісаных пастаўшчыком.

Г.І.Краўцова.

т. 1, с. 222

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

акцэ́пт м

1. юрыд, дып Éinverständnis (n) zum Vertrágsabschluss;

2. фін Akzépt n -es, -e;

вэ́ксальны акцэ́пт Wéchselakzept n;

насту́пны акцэ́пт náchfolgendes Akzépt;

папярэ́дні акцэ́пт vórläufiges [éinleitendes] Akzépt;

чэ́кавы акцэ́пт Bándakzept n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

акцэ́пт

(лац. acceptus = прыняты)

1) згода на заключэнне дагавору на прапанаваных умовах;

2) форма безнаяўнага разліку паміж арганізацыямі, а таксама згода аплаціць грашовыя дакументы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акцэ́пт

(лац. acceptus = прыняты)

1) юр. згода на заключэнне дагавору на прапанаваных умовах;

2) форма безнаяўнага разліку паміж гаспадарчымі арганізацыямі, а таксама згода аплаціць грашовыя дакументы (рахункі, чэкі, вэксалі).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

акце́пт фин., юр. акцэ́пт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

akcept, ~u

м. кніжн. акцэпт;

akcept bankowy — банкавы акцэпт;

akcept czeku — акцэпт чэка;

akcept częściowy — акцэпт частковы;

akcept finansowy — фінансавы акцэпт;

akcept kredytowy — крэдытны акцэпт;

akcept rachunku — акцэпт рахунку;

akcept towarowу — таварны акцэпт;

akcept traty — акцэпт траты;

akcept weksla — акцэпт вэксаля;

akcept z zastrzeżeniem — акцэпт з воркай; гл. akceptacja

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

acceptance

[əkˈseptəns]

n.

1) прыма́ньне n.

2) зго́да f.

3) прыхі́льнае прыймо́, прызна́ньне, ухвале́ньне

4) Com.

а) акцэ́пт -у m. (вэ́ксаля)

б) акцэптава́ны вэ́ксаль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)