акцэ́пт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. акцэ́пт акцэ́пты
Р. акцэ́пту акцэ́птаў
Д. акцэ́пту акцэ́птам
В. акцэ́пт акцэ́пты
Т. акцэ́птам акцэ́птамі
М. акцэ́пце акцэ́птах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

акцэ́пт, -ту м. акце́пт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

акцэ́пт, ‑у, М ‑пце, м.

Спец.

1. Згода ўступіць у дагавор на прапанаваных умовах.

2. Форма безнаяўнага разліку між арганізацыямі сацыялістычнай гаспадаркі, а таксама згода на аплату грашовых дакументаў (рахункаў, чэкаў, вэксаляў).

[Ад лац. acceptus — прыняты.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акце́пт фин., юр. акцэ́пт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)