Verbum

differenzíeren

1.

vt дыферэнцы́раваць, адро́зніваць, расчляня́ць

2.

(sich) адмяжо́ўвацца, адмаўля́цца, устры́млі- вацца

wáhrnehmen

* vt аддз.

1) заўважа́ць, успрыма́ць, адчува́ць, адро́зніваць

2) прытры́млівацца, пільнава́цца (інтарэсаў, тэрмінаў); скарыста́ць, вы́карыстаць (што-н.)

éine Gelégenheit ~ — скарыста́ць вы́падак

unterschéiden

*

1.

vt

1) (von D) адро́зніваць (ад каго-н., чаго-н.)

Gútes vom Bösen ~ — адро́зніць до́брае ад дрэ́ннага [зло́га]

2) адро́зніваць, распазнава́ць

éine Stímme im Lärm déutlich ~ — я́сна адро́зніць го́лас у шу́ме

2.

(sich)

(durch A, von D, in D) адро́знівацца (чым-н., у чым-н., ад каго-н., ад чаго-н.)

trénnen

1.

vt

1) аддзяля́ць, паро́ць, распо́рваць

2) раздзяля́ць, раз’ядно́ўваць

éine Éhe ~ — дава́ць разво́д му́жу і жо́нцы

3) раздзяля́ць, адро́зніваць

2.

(sich)

(von D) расстава́цца, развіта́цца (з кім-н.)

auseinánder

adv паасо́бку, далёка адзі́н ад аднаго́

~ schréiben* — піса́ць раздзе́льна

~! — разыдзі́ся! (каманда)

sie sínd ~ — яны́ разышлі́ся, яны́ ня ў зго́дзе

~ bíegen* — разгіна́ць

~ bríngen* — vt разніма́ць

~ fáhren* — vi (s) раз’язджа́цца

~ fállen* — vi (s) распада́цца, разва́львацца

~ fálten — vt разгарну́ць

~ géhen* — vi (s) разыхо́дзіцца, расступа́цца; распада́цца

~ hálten* — vt раздзяля́ць; адро́зніваць

~ jágen — vt разганя́ць

~ kómmen* — vi (s) разыхо́дзіцца; разлуча́цца

~ láufen* — vi (s) разбяга́цца; разыхо́дзіцца

~ néhmen* — vt разніма́ць, разбіра́ць, дэманці́раваць

~ rücken — vt рассо́ўваць, адсо́ўваць