obligate
[ˈɑ:blɪgeɪt]
v.
абавя́зваць (-ца)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
astrict
[əˈstrɪkt]
v.t.
1) зьвя́зваць, стры́мваць
2) мара́льна абавя́зваць, зьвя́зваць
3) абмяжо́ўваць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
verbínden
*
1.
vt
1) звя́зваць, злуча́ць
2) перавя́зваць
3) абавя́зваць
ich bin Íhnen sehr verbúnden — я Вам ве́льмі абавя́заны
2.
(sich) злуча́цца
sich éhelich ~ — уступі́ць у шлюб
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
oblige
[əˈblaɪdʒ]
v.
1) абавя́зваць; змуша́ць
to be obliged — быць абавя́заным каму́-н.
much obliged! — ве́льмі ўдзя́чны вам; шчы́ра дзя́кую
2) рабі́ць паслу́гу, ла́ску або́ прые́мнасьць
She obliged us with song — Яна́ зрабіла нам прые́мнасьць і засьпява́ла пе́сьню
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
obligation
[,ɑ:blɪˈgeɪʃən]
n.
1) абавя́зак -ку m.
2) абавяза́ньне n.
to be under an obligation — быць абавя́заным
to put under an obligation — абавя́зваць
3) доўг удзя́чнасьці
4) паслу́га f.; ла́ска f.
to repay an obligation — адплаці́ць за паслу́гу або́ ла́ску; сплаці́ць доўг удзя́чнасьці
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Pflicht
f -, -en абавя́зак, паві́ннасць
sich (D) etw. zur ~ máchen, es für séine ~ hálten* — лічы́ць што-н. сваі́м абавя́зкам
der ~ zuwíder hándeln — дзе́йнічаць су́праць абавя́зку
séiner ~ náchkommen* — вы́канаць свой абавя́зак
zur ~ máchen — ста́віць у абавя́зак, абавя́зваць
sich über séine ~ hinwégsetzen — ігнарава́ць свае́ абавя́зкі
die ~ ruft — абавя́зак патрабу́е
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
verpflíchten
1.
vt
1) (durch A, zu D) абавя́зваць (каго-н., чым-н., да чаго-н.)
ich bin dir zu Dank verpflíchtet — я табе́ ве́льмі абавя́заны
2) прыма́ць (на працу) (каго-н.), дамо́віцца (аб рабоце); заключы́ць дагаво́р [умо́ву] (аб працы) (з кім-н.)
j-n als Dólmetscher ~ — прыня́ць на пра́цу каго́-н. у я́касці перакла́дчыка
2.
(sich) абавяза́цца
ich verpflíchte mich für ihn — я адка́зваю [руча́юся] за яго́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
charge
[tʃɑ:rdʒ]
1.
v.t.
1) зараджа́ць (гарма́ту, батарэ́ю)
2) даруча́ць; абавя́зваць
3) цані́ць; ацэ́ньваць
What do you charge for it? — Ко́лькі Вы за гэ́та про́сіце? Ко́лькі гэ́та кашту́е?
4) дава́ць указа́ньні; зага́дваць, патрабава́ць, вымага́ць; дамага́цца
He charged us to keep the plan secret — Ён загада́ў нам трыма́ць плян у сакрэ́це
5) Milit. напада́ць, атакава́ць
6)
а) запі́сваць у доўг
б) даваць на паве́р
Charge it please! — Калі́ ла́ска, на паве́р!
7) абвінава́чваць, вінава́ціць
to charge with murder — абвінава́ціць у забо́йстве
8) наладо́ўваць
2.
n.
1) зара́д -у m.; набо́й -ю m.
2)
а) зада́ньне n.; абавя́зак -ку m., адка́знасьць f.
to be in charge — быць адка́зным
б) цяжа́р -у m.
to be a charge on someone — быць цяжа́рам для каго́
3) зага́д -у m., прадпіса́ньне n.
4) дагля́д -у m., апе́ка f.
5) абвінава́чаньне n.
6) кошт -у m., выда́ткі pl.
7) Milit. ата́ка f.
•
- charge off
- charge oneself with
- charge up
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)