абавя́зваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абавя́зваю абавя́зваем
2-я ас. абавя́зваеш абавя́зваеце
3-я ас. абавя́звае абавя́зваюць
Прошлы час
м. абавя́зваў абавя́звалі
ж. абавя́звала
н. абавя́звала
Загадны лад
2-я ас. абавя́звай абавя́звайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абавя́зваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абавя́зваць несов.

1. (кого) обя́зывать; вменя́ть в обя́занность (кому);

2. без доп. обя́зывать;

стано́вішча ~вае — положе́ние обя́зывает

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абавя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абавязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абавяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; зак., каго (што).

Ускласці на каго-н. якія-н. абавязкі.

А. загадчыка лабараторыі падрыхтаваць справаздачу.

|| незак. абавя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абавя́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абавязацца.

2. Зал. да абавязваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даво́дзіць

‘прыводзіць, праводзіць, абавязваць, падганяць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. даво́джу даво́дзім
2-я ас. даво́дзіш даво́дзіце
3-я ас. даво́дзіць даво́дзяць
Прошлы час
м. даво́дзіў даво́дзілі
ж. даво́дзіла
н. даво́дзіла
Загадны лад
2-я ас. даво́дзь даво́дзьце
Дзеепрыслоўе
цяп. час даво́дзячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

zobowiązywać

незак. абавязваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

obligate

[ˈɑ:blɪgeɪt]

v.

абавя́зваць (-ца)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

astrict

[əˈstrɪkt]

v.t.

1) зьвя́зваць, стры́мваць

2) мара́льна абавя́зваць, зьвя́зваць

3) абмяжо́ўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

каза́ць, кажу́, ка́жаш, ка́жа; кажы́; незак.

1. што, без дап. і са злуч. «што». Выказваць у вуснай форме думкі, меркаванні; гаварыць.

К. праўду.

Ён кажа, што гэта няпраўда.

2. Абавязваць, загадваць.

Так кажа мой абавязак.

Так кажа мне маё сумленне.

3. безас. (у форме 3 ас. мн.). Ходзяць чуткі, гавораць.

Кажуць, што зіма будзе марозная.

|| наз. каза́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)