Verbum

цаля́ць

1. (трапляць) tréffen* vt;

2. (накіроўваць стрэл, удар) zíelen vi (у што-н. nach D);

цаля́ць са стрэ́льбы das Gewéhr ánlegen;

цаля́ць па кім-н. auf j-n zíelen, auf j-n ánlegen;

3. перан. (намагацца, імкнуцца) (áb)zíelen vi (куды-н. auf A); ándeuten vt, ánspielen vi (auf A) (намякаць)

ме́ціць​^II разм.

1. (цэліць) zíelen vi (у каго-н., у што-н. auf A);

2. (намякаць) ánspielen vi (на каго-н., у што-н., у каго-н. auf A);

3. разм. (імкнуцца да чаго-н.) erzíelen vt, erstrében vt;

ме́ціць высо́ка hoch hináus wóllen*;

куды́ ён ме́ціць? woráuf will er hináus?

мэ́та ж. Ziel n -(e)s, -e; Zweck m -s, -e; Éndziel n (канчатковая);

мэ́та пае́здкі Réiseziel n;

з яко́й мэ́тай? zu wélchem Zweck?, wozú?;

з мэ́тай mit dem Zweck, zwecks (G), um … (+inf з zu);

у мі́рных мэ́тах für fríedliche Zwécke;

мець за мэ́ту zum Ziel háben; hínzielen vi;

імкну́цца да мэ́ты zum Ziel strében; auf ein Zíel zústeuern;

ста́віць сабе́ за мэ́ту sich (D) das [zum] Ziel stécken [sétzen], sich (D) zur Áufgabe máchen

чапля́цца

1. (зачэплівацца) sich ánhaken, sich ánklammern (за што-н. an D); ránken vi, kléttern vi (пра расліны);

2. (спатыкацца, натыкацца) stólpern vi (s) (за што-н. über A);

3. перан. (імкнуцца зберагчы) sich klámmern (за што-н. an D);

4. перан. разм. гл. чапіцца

2.чапля́ць

1. (кранаць, датыкацца да чаго-н.) berühren vt, ánrühren vt (чым-н. mit D);

2. (захопліваць, зачэпліваць) éinhaken vt;

3. (прымацоўваць) ánhängen vt, ánhaken vt;

◊

чапля́цца саба́к на каго-н. разм. j-m álle Schuld zúschreiben*