Verbum

presume

v.

1) прыма́ць за пэ́ўнае; дапушча́ць, ду́маць, меркава́ць

2) дазваля́ць сабе́, насьме́львацца, адва́жвацца

3) злоўжыва́ць

Don't presume on a person’s good nature by borrowing (from him) every week — Не злоўжыва́й не́чыяй дабрынёю, пазыча́ючы ў яго́ штоты́дня

concede

v.

1) саступа́ць, прызнава́ць

I conceded that I have made a mistake — Я прызна́ў, што зрабі́ў памы́лку

2) саступа́ць, дазваля́ць, здава́ць; прызнава́ць

to concede the game — здаць гульню́, прызна́ць пара́зу

The candidate conceded the election — Кандыда́т прызна́ў пара́зу ў вы́барах

veto

n., pl. -toes

1) вэ́та, n., indecl.

2) пра́ва вэ́та

v.t.

1) наклада́ць вэ́та

2) не дазваля́ць, не дава́ць зго́ды

His parents vetoed his plan to buy a motorcycle — Яго́ныя бацькі не далі зго́ды купі́ць матацы́кл

•

- veto power

stifle

v., -fled, -fling v.t.

1) душы́ць, не дазваля́ць ды́хаць (пра дым)

2) стры́мваць (сьлёзы, усьме́шку, пазяха́ньне)

3) душы́ць; спыня́ць (дзе́йнасьць)

to stifle a rebellion — здушы́ць бунт

v.i.

душы́цца

I am stifling in this hot room — Я задыха́юся ў гэ́тым ду́шным пако́і

prevent

v.t.

1) прадухіля́ць; засьцерага́ць (захво́рваньне, эпідэ́мію)

2) не дазваля́ць, прымуша́ць спыні́ць

illness prevented him from doing his work — Хваро́ба прыму́сіла яго́ спыні́ць пра́цу

Rain prevented the game — Дзе́ля дажджу́ гульня́ не адбыла́ся, бы́ла спы́неная

v.i.

перашкаджа́ць; не дапуска́ць да чаго́

I will come if nothing prevents — Прыду́, калі́ нішто́ не перашко́дзіць

afford

v.t.

1) магчы́, мець магчы́масьць, дазваля́ць сабе́

We can’t afford a new car — У нас няма́ гро́шай на но́вае а́ўта

A busy man can’t afford a delay — Заня́ты чалаве́к ня мо́жа чака́ць

2) дава́ць, забясьпе́чваць, прыно́сіць, радзі́ць

Our garden affords a good supply of fresh vegetables — Наш гаро́д дае́ до́брыя збо́ры сьве́жае гаро́дніны

Reading affords pleasure — чыта́ньне дае́ прые́мнасьць

grant

v.t.

1) дава́ць (то́е, пра што про́сяць); дазваля́ць

to grant scholarship (permission) — даць стыпэ́ндыю (дазво́л).

2) прызнава́ць праўдзі́вым; згаджа́цца, прызнава́ць слу́шнасьць

3) узнагаро́джваць, надава́ць (правы́, прывіле́і); афіцы́йна перада́ць каму́ маёмасьць

v.i.

згаджа́цца на што

n.

1) атрыма́нае пра́ва (прывіле́й, зямля́), грашо́вая дапамо́га; стыпэ́ндыя, дата́цыя, субсы́дыя f.

2) прызна́ньне, нада́ньне (пра́ва); перада́ча f. (маёмасьці)

•

- take for granted