stifle

[ˈstaɪfəl]

1.

v., -fled, -fling v.t.

1) душы́ць, не дазваля́ць ды́хаць (пра дым)

2) стры́мваць (сьлёзы, усьме́шку, пазяха́ньне)

3) душы́ць; спыня́ць (дзе́йнасьць)

to stifle a rebellion — здушы́ць бунт

2.

v.i.

душы́цца

I am stifling in this hot room — Я задыха́юся ў гэ́тым ду́шным пако́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)