Verbum

пазба́віць

1. (адняць) (wég)néhmen* vt (каго-н. D);

пазба́віць маёмасці das Éigentum wégnehmen*; entzíehen* vt (каго-н. D);

пазба́віць сло́ва das Wort entzíehen* (каго-н. D); ráuben vt;

пазба́віць жыцця́ das Lében ráuben (каго-н. D);

пазба́віць апо́шняй надзе́і séine létzte Hóffnung ráuben (каго-н. D); beráuben vt (чаго-н.);

пазба́віць пра́ва го́ласу des Stímmrechts beráubt sein;

пазба́віць свя́тасці enthéiligen vt;

2. (вызваліць) befréien vt (ад каго-н., чаго-н. von D);

пазба́віць ад эксплуата́цыі von der Áusbeutung befréien; erlösen vt, rétten vt;

◊

пазба́ў нас ад зло́га! erlöse uns von dem Bösen [Übel]!

вы́пусціць

1. hináuslassen* vt (у напрамку ад таго, хто гаворыць); heráuslassen* vt (у напрамку да таго, хто гаворыць);

вы́пусціць з рук fállen lássen*; aus den Händen gléiten lássen* (тс. перан.)

2. фін. (пазыку і г. д.) in Úmlauf sétzen, emittíeren vt; áusgeben* vt;

вы́пусціць тава́ры на ры́нак Wáren auf den Markt bríngen*;

3. эк. (даць прадукцыю) produzíeren vt; hérstellen vt; líefern vt; heráusbringen* vt;

4. (з навучальнай установы) das Ábgangszeugnis áusstellen (каго-н. D);

вы́пусціць спецыялі́стаў Fáchleute áusbilden;

5. (вызваліць) fréilassen* аддз. vt; auf fréien Fuß sétzen;

6. (выдаць) heráusgeben* vt;

вы́пусціць газе́ту die Zéitung heráusgeben*;

◊

вы́пусціць кіпцюры́ die Krállen zéigen

зняць

1. ábnehmen* vt; áusziehen* vt (вопратку, абутак); áblegen vt, áusziehen* vt (паліто); ábnehmen* vt, ábsetzen vt (галаўны ўбор); ábnehmen* vt (гадзіннік, пярсцёнак, гальштук);

зняць тэлефо́нную тру́бку [слу́хаўку] den Hörer ábnehmen*;

2. (вызваліць з пасады) entlássen* vt; ábsetzen vt (напр. урад);

3. (ураджай) érnten vt, die Érnte éinbringen*;

4. фота fotografieren vt; knípsen vt (разм.); éine Áufnahme máchen (каго-н., што-н. von D);

5. (кватэру і г. д.) míeten vt;

6. карт. ábheben* vt;

зняць абло́гу вайск. die Belágerung áufheben*;

зняць што-н з вытво́рчасці эк. die Produktión von etw. éinstellen, etw. aus der Produktión néhmen*;

зняць ко́пію éine Kopíe [Ábschrift] ánfertigen [machen]

пра́ца ж.

1. (дзейнасць чалавека) Tätigkeit f -, -en;

грама́дская пра́ц öffentliche [geséllschaftliche] Tätigkeit;

2. (служба, работа) Árbeit f -, -en;

жыць сваёй пра́цай von séiner (Hände) Árbeit lében;

разумо́вая пра́ца géistige Árbeit [Tätigkeit], Kópfarbeit f -;

фізі́чная пра́ца phýsische [körperliche] Árbeit;

рабо́тнікі разумо́вай і фізі́чнай пра́цы die manu¦éll und géistig Scháffenden;

пра́ц до́ма Héimarbeit f -, -en;

пато́чная пра́ц Flíeßarbeit f;

навуко́ва-дасле́дчая пра́ца wíssenschaftliche Fórschungsarbeit;

пісьмо́вая пра́ца schríftliche Árbeit;

пазакла́сная пра́ца áußerunterrichtliche Arbeit;

пазашко́льная пра́ца áußerschulische Árbeit;

падзённая пра́ца Tágelöhnerarbeit f;

чо́рная пра́ца úngelernte Árbeit;

пра́ца паво́дле кантра́кту Árbeit laut [nach] Vertrág;

пра́ца па на́йму Verdíngung als Lóhnarbeiter;

у су́вязі з перахо́дам на і́ншую пра́цу… mit ánderen Aufgaben betráut…;

узя́цца за пра́цу sich an die Árbeit máchen;

паступі́ць куды-н на пра́цу éingestellt wérden, éine Árbeit ántreten*;

спыні́ць пра́цу die Árbeit éinstellen [níederlegen];

вы́зваліць ад пра́цы von der Árbeit fréistellen;

3. (вынік разумовай працы, твор) Werk n -(e)s, -e, Ábhandlung f -, -en