Verbum

úmwerfen

* vt

1) пераку́льваць, валі́ць, збіва́ць (з ног)

der Sänger hat úmgeworfen — спява́к сфальшы́віў

2) накі́нуць (хустку і да т.п.)

zusámmenfügen

1.

vt злуча́ць, звя́зваць, збіва́ць (што-н.); згурто́ўваць

2.

(sich) аб’ядно́ўвацца, злуча́цца

álles fügt sich gut zusámmen — усё скла́дваецца до́бра

níederschlagen

*

1.

vt

1) біць (чым-н.)

2) збіва́ць (з ног)

3) забіва́ць, падаўля́ць (паўстанне)

4) апуска́ць (вочы)

2.

(sich) аса́джвацца, асяда́ць

zusámmenschlagen

*

1.

vt

1) збіва́ць

2) сту́каць адно́ аб адно́, пля́скаць

die Hände über dem Kopf ~ — пля́снуць рука́мі (ад здзіўлення і г.д.)

3) зго́ртваць (газету)

4) разбіва́ць (ушчэ́нт)

2.

vi (s) сту́кацца, сутыка́цца

die Wéllen schlúgen über ihm zusámmen — хва́лі захлісну́лі яго

schlágen

*

1.

vt

1) біць, удара́ць

j-n zu Bóden ~ — павалі́ць каго́-н. на зямэ́р

die Hände vors Gesícht ~ — закры́ць твар рука́мі

j-n ins Gesícht ~ — біць каго́-н. па тва́ры

éine Brücke ~ — наво́дзіць мост

Münzen ~ — чака́ніць мане́ты

Lärm ~ — падня́ць шум

die Тrómmel ~ — біць у бараба́н

den Таkt ~ — адбіва́ць такт

2) біць, разбі́ць; пабі́ць, перамагчы́

álles kurz und klein ~ — перабі́ць усё ўшчэ́нт

3) збіва́ць, узбіва́ць (яйца і да т.п.)

4) выбіва́ць

j-m etw. aus der Hand ~ — вы́біць у каго́-н. што-н. з рук

j-m etw. aus dem Kopf [aus dem Sinn] ~ — вы́біць каму́-н. што-н. з галавы́

2.

vi

1) біць

das Gewéhr schlägt — ружжо́ аддае́

die Flámmen ~ aus dem Fénster — по́лымя выбіва́ецца з акна́

2) (gegen A, auf A) уда́рыца (аб што-н.)

die Wéllen ~ ans Úfer — хва́лі б’ю́цца [удара́юцца] аб бе́раг

3) бі́цца (пра сэрца, пульс)

4) біць, звані́ць (пра гадзіннік)

5) шчо́ўкаць (пра салаўя)

6)

das schlägt nicht in mein Fach — гэ́та не па маёй спецыя́льнасці

3.

(sich)

1) бі́цца; змага́цца (пра войскі)

2)

sich an die Brust ~ — біць сабе́ ў гру́дзі (тс. перан.)

sich recht und schlecht durсhs Lében ~ — сяк-так прабіва́цца (у жыцці)

◊ bei j-m auf den Busch ~ — спрабава́ць вы́ведаць чыю́-н. таямні́цу