extract
1. [ɪkˈstrækt]
v.t.
1) вырыва́ць (зуб), выця́гваць; дабіва́цца (сло́ва пра́ўды, прызна́ньня)
2) здабыва́ць (жале́за, ву́галь)
3) вымуша́ць pf. (доўг)
4) выціска́ць (сок)
5) рабі́ць вы́цягі з кні́гі, выбіра́ць пры́клады
6) Math. здабыва́ць ко́рань
2. [ˈekstrækt]
n.
1) уры́вак -ўку m., вы́цяг -у m. (з тэ́ксту)
2) экстра́кт -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
remove
[rɪˈmu:v]
1.
v.t.
1) забіра́ць; здыма́ць
Remove your hat — Здымі капялю́ш або́ Прыбяры́ свой капялю́ш
2) разьве́йваць
to remove all doubts — адкі́нуць усе́ сумне́вы, пераста́ць сумнява́цца
3) забі́ць
4) адкіда́ць
to remove snow — ачышча́ць, адкіда́ць сьнег
5) вырыва́ць
to remove a tooth — вы́рваць зуб
6) зво́льніць з пра́цы (паса́ды)
2.
v.i.
пераяжджа́ць, перабіра́цца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gouge
[gaʊdʒ]
1.
n.
1) паўкру́глае до́лата або́ стаме́ска
2) паз, дзі́рка ў дрэ́ве (вы́браны до́латам)
3) informal
а) шту́чка f., ашука́нства, круце́льства n.
б) круце́ль -яля́ m., махля́р -а́ m.
2.
v.i.
1) рабі́ць, выбіра́ць паз паўкру́глым до́латам
2) выко́пваць; вырыва́ць; выбіва́ць; выко́лваць
to gouge an eye — вы́калаць во́ка
3) informal падстро́іць шту́ку, ашука́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
zíehen
*
1.
vt
1) цягну́ць; валачы́
2) выця́гваць, выма́ць; выдзёргваць, вырыва́ць, дастава́ць
éinen Zahn ~ — вырыва́ць зуб
3) право́дзіць (лінію, баразну і г.д.)
4) прыця́гваць (каго-н. да ўдзелу ў чым-н.)
zur Verántwortung ~ — прыця́гваць да адка́знасці
5) гадава́ць, выхо́ўваць (дзіця); разво́дзіць (жывёл, расліны)
6) стро́іць (грымасу)
2.
vi
1) (s) ісці́, ру́хацца, цягну́цца (масай, гуртам)
die Ménschen zógen auf die Stráße — лю́дзі вы́йшлі на ву́ліцу
2) (s) пераязджа́ць (куды-н.); ляце́ць, пералята́ць (пра птушак)
3) цягну́ць, прадзіма́ць
der Ófen zieht — печ ма́е ця́гу
4) (mit D) шахм. рабі́ць ход
3.
(sich)
1) цягну́цца; распасціра́цца
2) (in A) праніка́ць (у што-н.)
3)
die Sáche zieht sich in die Länge — спра́ва заця́гваецца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pull
[pʊl]
1.
v.t.
1) цягну́ць; выця́гваць (ко́рак); вырыва́ць (зуб)
2) ту́заць
3) рваць
to pull to pieces — парва́ць на кава́лкі
4) расьця́гваць
He pulled a ligament in his leg — Ён расьцягну́ў сухажы́льле ў назе́
5) веслава́ць
Pull for the shore — Вяслуй да бе́рагу
2.
v.i.
адыхо́дзіць, выхо́дзіць
The train pulled out of the station — Цягні́к паво́лі вы́йшаў са ста́нцыі
3.
n.
1) ця́га f. (і ў пе́чы)
2) цяжко́е ўзьбіра́ньне (на гару́); намага́ньне, напру́жаньне n
3) шнуро́к, ланцужо́к -ка́ m., ру́чка f. (за што ця́гнуць)
•
- pull apart
- pull down
- pull in
- pull on
- pull oneself together
- pull out
- pull together
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wrench
[rentʃ]
1.
n.
1) га́ечны ключ
2) рыво́к -ўка́ m.
to give it a sudden wrench — рапто́ўна пацягну́ць за што, рэ́зка ірвану́ць, таргану́ць што
The knob broke off when he gave it a sudden wrench — Кля́мка адлама́лася, калі́ ён рэ́зка пацягну́ў яе́
3) зьвіх, вы́віх -у m.
4) Figur. туга́, журба́ f.; боль -ю m.
it was a wrench to leave the old home — Балю́ча было́ пакіда́ць стары́ дом
5) Figur. перакру́чаньне (значэ́ньня, сэ́нсу)
2.
v.t.
1) выкру́чваць; вырыва́ць
The police officer wrenched the gun out of the man’s hand — Міліцыя́нт вы́рваў рэвальвэ́р з рук чалаве́ка
2) выві́хваць
He wrenched his arm — Ён вы́віхнуў руку́
3) перакру́чваць (значэ́ньне, сэнс)
•
- throw a wrench into
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
réißen*
1. vt
1) рваць, адрыва́ць, зрыва́ць, вырыва́ць, разрыва́ць, раздзіра́ць;
in Fétzen ~ рваць на кава́лкі;
j-n ins Verdérben ~ загубі́ць каго́-н.
2) ту́заць, цягну́ць, то́ргаць, рваць;
éinen Zahn ~ вы́рваць зуб;
es reißt mich [mir] in állen Glíedern у мяне́ баля́ць усе́ ко́сці;
j-n hin und her ~ назаля́ць, дакуча́ць каму́-н., пастая́нна турбава́ць [ту́заць] каго́-н.
3): etw. an sich (A) ~ прысво́іць (сабе́) што-н.;
die Macht an sich ~ захапі́ць ула́ду
2. vi (an D) ту́заць (за што-н.)
2) рва́цца, разрыва́цца;
der Stoff reißt матэ́рыя рве́цца;
mir riss die Gedúld маё цярпе́нне ло́пнула
3. ~, sich
(um A) бі́цца, змага́цца;
sich um die Wáren ~ раскупля́ць тава́ры нарасхва́т
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Zahn
m -(e)s, -Zähne
1) зуб
éinen ~ zíehen* — вырыва́ць зуб
die Zähne flétschen — вы́скаліць [вы́шчарыць] зу́бы, ска́ліць зу́бы
mit den Zähnen knírschen — скрыгата́ць зуба́мі
mit den Zähnen kláppern — ля́скаць зуба́мі (ад холаду і г.д.)
etw. zwíschen den Zähnen múrmeln — мармыта́ць што-н. скрозь зу́бы
◊ j-n auf den Zähnen fühlen — прашчу́пваць каго́-н.
die Zähne in die Wand háuen — ≅ пакла́сці зу́бы на палі́цу
Háare auf den Zähnen háben — быць зуба́стым
éinen ~ auf [gégen] j-n háben — мець зуб на каго́-н.
sich (D) an etw. (D) Zähne áusbeißen* — разм. палама́ць сабе́ зу́бы на чым-н.
die Zähne hében* — е́сці што-н. неахво́тна; ≅ круці́ць но́сам
◊ Áuge um Áuge, ~ um ~ — во́ка за во́ка, зуб за зуб
2) тэх. зубе́ц
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)