вырыва́ць гл. вырваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вырыва́ць

‘да вырваць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вырыва́ю вырыва́ем
2-я ас. вырыва́еш вырыва́еце
3-я ас. вырыва́е вырыва́юць
Прошлы час
м. вырыва́ў вырыва́лі
ж. вырыва́ла
н. вырыва́ла
Загадны лад
2-я ас. вырыва́й вырыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вырыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вырыва́ць

‘да вырыць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вырыва́ю вырыва́ем
2-я ас. вырыва́еш вырыва́еце
3-я ас. вырыва́е вырыва́юць
Прошлы час
м. вырыва́ў вырыва́лі
ж. вырыва́ла
н. вырыва́ла
Загадны лад
2-я ас. вырыва́й вырыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вырыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вырыва́ць I несов.

1. вырыва́ть, выдёргивать; (зуб — ещё) удаля́ть;

2. перен. вырыва́ть;

1, 2 см. вы́рваць I 1, 2

вырыва́ць II несов. (рылом — о животных) вырыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вырыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вырваць ​1.

вырыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вырыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́рваць, -рву, -рвеш, -рве; -рві; -рваны; зак., каго-што.

Рэзкім рухам, рыўком выдаліць, дастаць, узяць.

В. пустазелле.

В. хворы зуб.

В. ліст са сшытка.

В. карандаш з рук.

В. прызнанне ў каго-н. (перан.: прымусіць прызнацца). В. перамогу (перан.).

|| незак. вырыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вырыва́цца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вырвацца.

2. Зал. да вырываць ​1.

вырыва́цца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да вырываць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вырываць ​1 — вырваць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вырыва́нне ср. вырыва́ние, выдёргивание, удале́ние; см. вырыва́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытере́бливать несов., с.-х. рваць, вырыва́ць; выцярэ́бліваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)