Zahn
m -(e)s, -Zähne
1) зуб
éinen ~ zíehen* — вырыва́ць зуб
die Zähne flétschen — вы́скаліць [вы́шчарыць] зу́бы, ска́ліць зу́бы
mit den Zähnen knírschen — скрыгата́ць зуба́мі
mit den Zähnen kláppern — ля́скаць зуба́мі (ад холаду і г.д.)
etw. zwíschen den Zähnen múrmeln — мармыта́ць што-н. скрозь зу́бы
◊ j-n auf den Zähnen fühlen — прашчу́пваць каго́-н.
die Zähne in die Wand háuen — ≅ пакла́сці зу́бы на палі́цу
Háare auf den Zähnen háben — быць зуба́стым
éinen ~ auf [gégen] j-n háben — мець зуб на каго́-н.
sich (D) an etw. (D) Zähne áusbeißen* — разм. палама́ць сабе́ зу́бы на чым-н.
die Zähne hében* — е́сці што-н. неахво́тна; ≅ круці́ць но́сам
◊ Áuge um Áuge, ~ um ~ — во́ка за во́ка, зуб за зуб
2) тэх. зубе́ц
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)