Verbum

пакара́нне н. Stráfe f -, -n; Bestráfung f -, -en (дзеянне);

заслуго́ўваць пакара́ння die Stráfe verdíenen;

адбы́ць пакара́нне die Stráfe verbüßen [ábbüßen];

пазбе́гнуць пакара́ння der Stráfe (D) entgéhen*;

вы́зваліць ад пакара́ння die Stráfe erlássen*

дарава́ць

1. (зняць віну, прабачыць) éine Schuld verzéihen* [vergében*];

2. (вызваліць ад якога-н абавязку) stréichen* vt; erlássen* vt;

дарава́ць пазы́ку каму-н. j-m éine Schuld erlássen*;

◊

дару́йце! Verzéihung!; verzéihen Sie!, entschúldigen Sie!

збаўля́ць

1. (ратаваць) rétten vt; erlösen vt, befréien vt (вызваліць);

2. разм. (не турбаваць) verschónen vt;

збаўля́ць каго-н ад чаго-н. j-m etw. erspáren;

зба́ўце мяне́ ад ва́шых заўва́г verschónen Sie mich mit Íhren Bemérkungen

сапхну́ць

1. herúnterstoßen* vt, herábstoßen* vt;

сапхну́ць з ме́сца vom Platz rücken;

2. перан. разм. (прымусіць вызваліць пасаду) j-n von séiner Funktión entbínden*;

сапхну́ць віну́ на каго-н. разм. j-m die Schuld in die Schúhe schíeben*;

сапхну́ць адка́знасць за каго-н. разм. die Verántwortung auf j-n ábwälzen [übertrágen*, ábschieben*]

ачы́сціць, ачышча́ць

1. (зрабіць чыстым) réinigen vt, säubern vt; áufräumen vt (вуліцу ад снегу);

2. (ад прымесяў) réinigen vt, läutern vt, raffiníeren vt;

3. (бульбу і г. д.) schälen vt, péllen vt, ábpellen vt; ábschuppen vt (рыбу);

4. разм. (абкрасці) áusräumen vt;

5. (вызваліць ад каго-н., чаго-н.) räumen vt, fréimachen аддз. vt

паса́да ж. (месца на службе) Amt n -(e)s, Ämter; Dienst m -es, -e, Díenststellung f -, -en;

займа́ць паса́ду ein Amt bekléiden, im Ámte stehen*;

вы́зваліць ад паса́ды séines Ámtes enthében*;

пакі́нуць паса́ду sein Amt níederlegen;

дзяржа́ўныя паса́ды öffentliche Ämter;

быць зацве́рджаным у паса́дзе im Amt bestätigt wérden;

чалаве́к з вялі́кай паса́дай ein Mann in Amt und Würden

абавя́зак м. 1. Pflicht f -, -en; Verpflíchtung f -, -en; Oblíegenheit f -, -en, Funktion f -, -en (службовы – звыч мн.);

службо́выя абавя́зкі Díenstpflichten pl;

грамадзя́нскі абавя́зак Bürgerpflicht;

вайско́вы [во́інскі] абавя́зак Wéhrpflicht f;

лічы́ць за свой абавя́зак für séine Pflicht hálten;

выко́нваць свае́ абавя́зкі séine Pflíchten erfüllen;

вы́зваліць каго-н. ад абавя́зкаў j-n séiner Pflíchten entbínden*;

(часо́вы) выкана́ўца абавя́зкаў stéllvertretend; amtíerend; in Vertrétung (пры подпісе на дакументах);

наклада́ць абавя́зкі на каго-н. j-m Verpflíchtungen áuferlegen;

гэ́та ўвахо́дзіць у мае́ абавя́зкі das ist méine Pflicht;

2. гл. абавязацельства