strikt

1.

a пэўны, дакла́дны

~er Beféhl — стро́гі зага́д

2.

adv неадкла́дна; катэгары́чна

etw. ~ áblehnen — катэгары́чна адхіля́ць што-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verstóßen

*

1.

vi (gegen A) (па)грашы́ць (супраць чаго-н.), паруша́ць (што-н.)

2.vt выганя́ць, адхіля́ць, вырака́цца (каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verwéigern

vt адмаўля́ць (у чым-н.); адхіля́ць (просьбу)

éinen Beféhl ~ — вайск. не падпара́дкавацца зага́ду

jéde Ántwort ~ — адмо́віцца адка́зваць (на пытанні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áblehnen

vt

1) адмаўля́цца (ад чаго-н.); адхіля́ць (што-н.)

éinen Áuftrag ~ — адхілі́ць зака́з

2) юрыд. адво́дзіць (абвінавачванне, суддзю, сведак)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zurückweisen

*

1.

vt

1) адхіля́ць; адмаўля́ць (каму-н.)

2)

j-n in séine Grénzen [an séinen Platz] ~ — паста́віць каго́-н. на ме́сца

3) адбіва́ць, дава́ць адпо́р

2.

vi (auf A) спасыла́цца (на што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

decline

[dɪˈklaɪn]

1.

v.

1) адмаўля́ць

He declined to do what he was told — Ён адмо́віўся рабі́ць то́е, што яму́ было́ ска́зана

2) адхіля́ць

to decline an offer — адхілі́ць прапано́ву

3) скланя́ць

4) хілі́цца; спуска́цца

5) слабе́ць, занепада́ць

2.

n.

1) па́даньне n.

2) заняпа́д -у m.

3) сход, схіл -у m.

4) спад, спуск -у m.

a steep decline — стро́мкі сход або́ спуск

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ab=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) аддаленне: ábreisen ад’язджа́ць

2) аддзяленне часткі ад цэлага: ábbrechen* адло́мваць

3) на адказ, адмову дзеяння: áblehnen адхіля́ць

4) на рух зверху ўніз: ábspringen* саско́чыць

5) на змяншэнне, спад: ábnehmen* памянша́цца, худзе́ць

6) на заканчэнне дзеяння: ábblühen адцвіта́ць

7) на зношванне, пашкоджанне: ábtragen* зна́шваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

áusschlagen

*

1.

vt

1) выбіва́ць

2) (mit D) абіва́ць, абшыва́ць (чым-н.)

3) адхіля́ць, адмаўля́ць

j-m etw. ~ — рэ́зка адмо́віць каму́-н. у чым-н.

2.

vi

1) (h) брыка́цца

2) (s) распуска́цца (пра пупышкі)

3) (s) канча́цца

die Sáche schlug zu séinem Gúnsten aus — спра́ва павярну́лася на яго́ кары́сць

4) (s) прабіва́цца (пра полымя); выступа́ць на паве́рхню; мед. высыпа́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fern

1.

a далёкі

2.

adv далёка, удалечыні́

von nah und ~ — адусю́ль

von ~ her — здалёк(у)

von ~ betráchtet — калі́ глядзе́ць здалёк

~ bléiben* — vi (s) адсу́тнічаць, не прысу́тнічаць; не ціка́віцца, не займа́цца (D – чым-н.)

dem Únterricht ~ bléiben — не з’яві́цца на заня́ткі

~ hálten* (von D) — адхіля́ць, утры́мліваць (каго-н. ад чаго-н.); засцерага́ць (каго-н. ад чаго-н.)

~ hálten*, sich — трыма́цца ўбаку́

~ líegen* (D) — быць неўласці́вым (каму-н.)

es liegt mir fern — мне і ў галаву́ не пры́йдзе

~ stéhen* (D) — быць убаку́ (ад чаго-н.), быць далёкім (ад чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stop

[stɑ:p]

1.

v.t. (-pp-)

1) затры́мваць, спыня́ць

2) стры́мваць, затры́мваць

to stop supplies — стрыма́ць паста́ўкі

3) суніма́ць, спыня́ць

to stop a noise — суня́ць го́ман

4) затыка́ць; зама́зваць, зала́джваць

to stop a hole — заткну́ць дзі́рку

to stop a leak — зама́заць працёк

to stop a wound — спыні́ць крывацёк з ра́ны

5) адбіва́ць, адхіля́ць (уда́р)

2.

v.i.

1) прыпыня́цца, спыня́цца

to stop at a hotel — спыні́цца ў гатэ́лі

2) спыня́цца; сьціха́ць

а) all work stopped — уся́ пра́ца спыні́лася

б) the rain stopped — дождж сьціх

3) затры́мвацца, спыня́цца

to stop for a red light — затрыма́цца на чырво́ным сьвятле́

3.

n.

1) спыне́ньне n.; перапы́нак -ку m., затры́мка f.

to bring to a stop — спыні́ць

to come to a stop — спыні́цца

2) па́ўза f.; перапы́нак -ку m.

3) прыпы́нак -ку m., прыста́нак -ку m.

The train goes through without a stop — Цягні́к прахо́дзіць без прыпы́нку

4) кро́пка f., пункт -а m. (знак прыпы́нку).

5) кане́ц -ца́ m.

to put a stop to — спыні́ць што, пакла́сьці кане́ц чаму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)