Verbum

перадава́ць

1. übergében* vt, überréichen vt; übertrágen* vt; überbríngen* vt (даставіць); übermítteln vt, áusrichten vt (прывітанне, словы і г. д.);

перадава́ць з рук у ру́кі (рэч, паперы і г. д.) áushändigen vt;

перадава́ць прывіта́нне éinen Gruß bestéllen [áusrichten, überbríngen*];

перадава́ць дале́й wéitergeben* vt; wéiterreichen vt;

перадава́ць на захава́нне in Verwáhrung gében*; (што-н з пакалення ў пакаленне) tradíeren;

2. (узнавіць) wíedergeben* vt;

3. разм (па радыё) übertrágen* vt, sénden vt, dúrchgeben* vt, bríngen* vt;

4. (паведаміць) mítteilen vt; mélden vt;

5. разм (даць больш, чым патрэбна) zu viel gében*

заключэ́нне н

1. (выснова) Schlússfolgerung f -, -en, Schluss m -es, Schlüsse;

2. (спецыяліста) Gútachten n -s, -;

заключэ́нне аўды́тара [рэвізо́ра] Bestätigungsvermerk m -(e)s, -e; Befúnd m -es, -e (часцей мед);

абвінава́ўчае заключэ́нне юрыд Ánklageschrift f -, -en;

медыцы́нскае заключэ́нне ärzliches [medizínisches] Gútachten; ärztliches Attést;

заключэ́нне э́кспертаў Sáchverständigengutachten n;

даць заключэ́нне ein Gútachten ábgeben*, begútachten vt;

3. (дагавора) Ábschluss m -es, -schlüsse;

заключэ́нне мі́ру Fríedensschluss m;

заключэ́нне шлю́бу Éheschließung f -, -en;

заключэ́нне дагаво́ра Vertrágsabschluss m;

заключэ́нне здзе́лкі Geschäftsabschluss m;

4. (заканчэнне) Schluss m;

сказа́ць у заключэ́нне ábschlíeßend ságen

пазы́ка ж фін, камерц Ánleihe f -, -n, Dárlehen n -s, -, Dárleihe f -, -n;

беспрацэ́нтная пазы́ка zínslose Ánleihe;

доўгатэрміно́вая пазы́ка lángfristige Ánleihe;

кароткатэрміно́вая пазы́ка kúrzfristige Ánleihe;

працэ́нтная пазы́ка verzínsliche Anleihe; Dárlehen n -s, - (субсідыя);

тэрміно́вая пазы́ка befrístete Ánleihe;

уну́траная пазы́ка Ínlandsanleihe f;

пазы́ка пад ні́зкія працэ́нты Dárlehen zu níedrigem Zínssatz;

вы́пусціць пазы́ку éine Ánleihe heráusgeben*;

аб’яві́ць падпі́ску на пазы́ку éine Ánleihe zur Zéichnung áuflegen;

падпіса́цца на пазы́ку éine Ánleihe zéichnen;

вы́пуск пазы́кі die Áuflage der Ánleihe;

даць каму-н пазы́ку j-m éine Ánleihe gewähren;

узя́ць у каго-н пазы́ку bei j-m éine Ánleihe máchen;

кула́к​^I м

1. Faust f -, Fäuste;

сціска́ць кула́кі́ die Fäuste bállen;

пака́зваць кула́к (j-m) die Faust zéigen, (j-m) éine Faust máchen;

велічынёй з кула́к fáustgroß;

2. вайск gebállte Kraft;

3. тэх Nócken m -s, -; Kréuzkopf m -(e)s, -köpfe; Kláue f -, -n;

◊ смяя́цца ў кула́к sich (D) ins Fäustchen láchen;

пакаштава́ць кула́ко́ў Háue kríegen;

даць во́лю кула́ка́м Schläge áusteilen;

заці́снуць каго-н у кула́к j-n sich (D) únterordnen;

не шкадава́ць кула́ко́ў mit vóller [gánzer] Kraft dráufloshauen;

трыма́ць каго-н у кула́ку́ j-n in der Hand háben

знаць​^I разм

1. (ведаць) wíssen* vt; kénnen* vt (каго-н, мець веды);

знаць на па́мяць áuswendig kénnen*;

яго́ ўсе зна́юць ihn kénnen álle;

знаць каго-н у твар wíssen* wie jémand áussieht, j-n vom Séhen kénnen*;

2. (умець) kénnen* vt, können* vt, verstéhen* vt;

ён зна́е сваю́ спра́ву er verstéht séine Sáche;

◊ даць аб сабе́ знаць von sich hören lássen*;

знаць не зна́ю разм mein Náme ist Háse, ich weiß von nichts;

не знаць ме́ры kein Maß und Ziel [kéine Grénzen, kéine Schránken] kénnen*;

знаць ме́ру Maß hálten*;

зна́ем мы ва́шага бра́та! ich kénne méine Páppenheimer!

імя́ н

1. Náme(n) m -ns, -n, Vórname m, Rúfname m (без прозвішча);

імя́ і про́звішча Vor- und Zúname;

імя́ і імя́ па ба́цьку Vor- und Vátersname m;

даць імя́ éinen Námen gében*;

як Ва́ша імя́? wie ist Ihr (Vór)name?, wie héißen Sie mit Vórnamen?;

выкліка́ць па і́мені námentlich áufrufen*;

2. (вядомасць, слава) Náme m -ns, -n; Ruf m -(e)s;

до́брае імя́ guter Náme [Ruf];

набы́ць імя́ sich éinen Námen máchen;

◊ ад імя́ im Námen (каго-н von D);

з і́мем im Námen;

назва́ць рэ́чы сваі́мі імёнамі das Kind beim (réchten) Námen nénnen*