Verbum

утры́мліваць​^II

1. (трымаць) hálten* vt, erhálten* vt; instánd [in Stand] hálten* (цэлым, не пашкоджаным);

утры́мліваць у чысціні́ sáuber hálten*;

утры́мліваць у до́брым ста́не in gúten Zustánd hálten*;

утры́мліваць пад а́рыштам in Haft hálten*;

2. (каго-н.) unterhálten* vt, unterstützen vt;

3. (мець у сваім складзе) enthálten*vt, éinschließen* vt; fássen vt;

утры́мліваць у сабе́ (уключаць) be¦ínhalten* vt;

руда́ ўтры́млівае шмат жале́за das Erz hat éinen hóhen Éisengehalt

махну́ць

1. гл. махаць;

2. разм. (адправіцца, паехаць) sich áufmachen, sich auf den Weg máchen, lósziehen* аддз. vi (s), auf und davón géhen*;

ён махну́ў на по́ўдзень er ist nach dem Süden auf und davón;

3. (кінуцца) springen* vi, sich schwíngen* (цераз што-н. über A);

ён махну́ў це́раз плот er sprang über den Zaun;

◊

махну́ць руко́й на каго-н., на што-н. j-n, etw. áufgeben*

навалі́цца

1. (прыціснуць усім цяжарам) sich mit dem gánzen Gewícht légen (на што-н. auf A); álle Kräfte ánspannen (напружыць усе сілы);

навалі́цца на вёслы sich in die Ríemen légen, aus állen Kräften rúdern;

2. (накінуцца на каго-н., што-н.) sich auf j-n, auf etw. (A) stürzen; über j-n, über etw. (A) hérfallen*;

навалі́цца на е́жу разм. sich auf das Éssen stürzen

губля́ць verlíeren* vt; éinbüßen vt (цярпець страты); verlústig gehen* (што-н. G) (пазбаўляцца);

губля́ць каго-н з по́ля зро́ку j-n aus den Áugen verlíeren*;

не губля́ць му́жнасці den Mut nicht sínken lássen*, den Mut nicht verlíeren*;

губля́ць аўтарытэ́т séine Autorität éinbüßen;

губля́ць час Zeit verlíeren*;

губля́ць надзе́ю die Hóffnung áufgeben* [verlíeren*];

губля́ць на чым-н. bei etw. (D) éinen Verlúst erléiden*, bei etw. (D) verlíeren*

прыся́га ж. Eid m -es, -e, Schwur m -(e)s, Schwüre;

тэкст прыся́гі Éidesformel f -, -n;

прыся́га на ве́рнасць Tréueid m, Tréueschwur m;

прыво́дзіць да прыся́гі veréidigen vt, unter Eid néhmen*;

дава́ць прыся́гу éinen Eid léisten [áblegen, schwören*];

прыня́ць прыся́гу éinen Eid ábnehmen* (у каго-н. D);

пару́шыць прыся́гу den Schwur bréchen*, éidbrüchig wérden;

пад прыся́гай unter Eid, éidlich;

дава́ць паказа́нні пад прыся́гай unter Eid áussagen

ініцыяты́ва ж. Initiatíve [-və] f -, -n; Ánregung f -, -en;

вы́явіць ініцыяты́ву Initiatíve zéigen;

з ула́снай ініцыяты́вы aus éigener Initiatíve, aus éige nem Ántrieb;

з ініцыяты́вы каго-н. auf Ánregung (G), ángeregt von (D);

узя́ць ініцыяты́ву ў свае́ ру́кі die Initiatíve ergréifen*;

ён вало́дае ініцыяты́вай die Initia tíve geht von ihm aus [liegt bei ihm];

ініцыяты́ва зыхо́дзіць ад… die Initia tíve liegt bei… (D);

заканада́ўчая ініцыяты́ва Initíatívrecht n -(e)s

загавары́ць

1. (пачаць гаворку) ánfangen* zu spréchen;

ра́дыё загавары́ла der Rúndfunk nahm den Séndebetrieb auf;

2. (стаміць) (durch Réden) ermüden vt, j-m ein Lóch in den Bauch réden, tótreden аддз. vt;

3. (звярнуцца да каго-н.) ánreden vt, ánsprechen* vt;

загавары́ць з кім-н. па-няме́цку j-n auf Deutsch ánsprechen*;

4. (зачараваць) verzáubern vt, beschwören* vt;

◊

загавары́ каму-н зу́бы j-n beschwátzen

узя́ць

1. néhmen* vt; ergréifen* vt (кніжн..);

узя́ць кій éinen Stock néhmen*;

узя́ць наза́д zurücknehmen* vt;

узя́ць пад руку́ каго-н. sich bei j-m éinhaken, j-n únterhaken;

узя́ць на буксі́р ábschleppen vt, in Schlepp néhmen*;

2. (з сабой) mítnehmen* vt;

узя́ць рабо́ту дадо́му die Árbeit mit nach Háuse néhmen*;

3. (прыняць) ánnehmen* vt, übernéhmen* vt;

узя́ць што-н. на сябе́ etw. übernéhmen*, etw. auf sich néhmen*;

узя́ць на сябе́ адка́знасць die Verántwortung übernéhmen*;

узя́ць шэ́фства над кім-н. die Pátenschaft für j-n übernéhmen*;

4. (у пазыку) bórgen vt, (áus)léihen* vt; púmpen vt (разм. – грошы);

узя́ць кні́гу ў бібліятэ́цы ein Buch in der Bibliothék áusleihen*;

узя́ць у наём míeten vt;

узя́ць з раху́нку фін. (vom Kónto) ábheben* vt;

узя́ць у арэ́нду камерц. páchten vt (зямельны ўчастак); míeten vt (памяшканне);

узя́ць у крэды́т auf Kredít néhmen*;

узя́ць патэ́нт на што-н. patentíeren lássen*;

5. вайск. néhmen* vt, éinnehmen* vt;

узя́ць го́рад [пазі́цыю] éine Stadt [Stéllung] (éin)nehmen*;

узя́ць шту́рмам im Sturm néhmen*, stürmen vt;

узя́ць з бо́ю im Kampf néhmen*;

6. (ахапіць) ergréifen* vt, pácken vt;

мяне́ ўзяў страх ich bekám Angst, die Angst páckte mich;

мяне́ ўзяла́ злосць die Wut páckte mich;

яе́ ўзяла́ ахво́та sie hat Lust bekómmen;

7. (пераадолець) néhmen* vt;

узя́ць перашко́ду ein Híndernis néhmen*;

◊

узя́ць у абцугі́ in die Zánge néhmen*;

узя́ць у ду́жкі éinklammern vt;

узя́ць верх die Óberhand gewínnen*, den Sieg davóntragen*;

узя́ць каго-н. за го́рла j-n an [bei] der Gúrgel pácken, j-n an der Kéhle pácken;

узя́ць каго-н. за сэ́рца [за душу́, за жыво́е] j-m ans Herz géhen*, j-n im ínnersten tréffen*;

узя́ць курс на што-н. Kurs auf etw. (A) néhmen*;

узя́ць пад ува́гу sich (D) mérken;

узя́ць пад караву́л вайск. das Gewéhr präsentíeren;

узя́ць пад казыро́к вайск. die Éhrenbezeigung erwéisen*, grüßen vt, die Hand an den Mützenschirm légen;

узя́ць пры́клад з каго-н. sich (D) an j-m ein Béispiel néhmen*, sich (D) j-n zum Vórbild néhmen*;

узя́ць сваё sich (D) nichts entgéhen lássen*;

узя́ць сло́ва наза́д séine Wórte zurücknehmen*;

узя́ць сябе́ ў ру́кі sich zusámmennehmen*, sich zusámmenreißen*, sich behérrschen;

узя́ць сло́ва das Wort ergréifen*;

узя́ць сло́ва з каго-н. j-m das Verspréchen ábnehmen*;

яго́ чорт не во́зьме er ist gégen álles geféit