Verbum

уплы́ў м

1. Éinfluss m -es, -flüsse; Áuswirkung f -, -en (умовы і г. д.); Éinwirkung f -, -en (уздзеянне);

уплы́ў асяро́ддзя Úmwelteinflüsse pl;

рабі́ць уплы́ў Éinfluss áusüben, be¦éinflussen vt;

паддава́цца уплы́ву únter j-s Éinfluss geráten*, sich be¦éinflussen lássen*;

быць пад уплы́вам каго-н von j-m be¦éinflusst wérden;

2. (аўтарытэт) Éinfluss m, Gewícht n -(e)s, -e, Ánsehen n -s;

карыста́цца уплы́вам Éinfluss háben; Ánsehen besítzen*

утры́мліваць​^II

1. (трымаць) hálten* vt, erhálten* vt; instánd [in Stand] hálten* (цэлым, не пашкоджаным);

утры́мліваць у чысціні́ sáuber hálten*;

утры́мліваць у до́брым ста́не in gúten Zustánd hálten*;

утры́мліваць пад а́рыштам in Haft hálten*;

2. (каго-н) unterhálten* vt, unterstützen vt;

3. (мець у сваім складзе) enthálten*vt, éinschließen* vt; fássen vt;

утры́мліваць у сабе́ (уключаць) be¦ínhalten* vt;

ру́да утры́млівае шмат жале́за das Erz hat éinen hóhen Éisengehalt

ініцыяты́ва ж Initiatíve [-və] f -, -n; Ánregung f -, -en;

вы́явіць ініцыяты́ву Initiatíve zéigen;

з ула́снай ініцыяты́вы aus éigener Initiatíve, aus éige nem Ántrieb;

з ініцыяты́вы каго-н auf Ánregung (G), ángeregt von (D);

узя́ць ініцыяты́ву ў свае́ ру́кі die Initiatíve ergréifen*;

ён вало́дае ініцыяты́вай die Initia tíve geht von ihm aus [liegt bei ihm];

ініцыяты́ва зыхо́дзіць ад… die Initia tíve liegt bei… (D);

заканада́ўчая ініцыяты́ва Initíatívrecht n -(e)s

махну́ць

1. гл махаць;

2. разм (адправіцца, паехаць) sich áufmachen, sich auf den Weg máchen, lósziehen* аддз vi (s), auf und davón géhen*;

ён махну́ў на по́ўдзень er ist nach dem Süden auf und davón;

3. (кінуцца) springen* vi, sich schwíngen* (цераз што-н über A);

ён махну́ў це́раз плот er sprang über den Zaun;

◊ махну́ць руко́й на каго-н, на што-н j-n, etw. áufgeben*

навалі́цца

1. (прыціснуць усім цяжарам) sich mit dem gánzen Gewícht légen (на што-н auf A); álle Kräfte ánspannen (напружыць усе сілы);

навалі́цца на вёслы sich in die Ríemen légen, aus állen Kräften rúdern;

2. (накінуцца на каго-н, што-н) sich auf j-n, auf etw. (A) stürzen; über j-n, über etw. (A) hérfallen*;

навалі́цца на е́жу разм sich auf das Éssen stürzen

загавары́ць

1. (пачаць гаворку) ánfangen* zu spréchen;

ра́дыё загавары́ла der Rúndfunk nahm den Séndebetrieb auf;

2. (стаміць) (durch Réden) ermüden vt, j-m ein Lóch in den Bauch réden, tótreden аддз vt;

3. (звярнуцца да каго-н) ánreden vt, ánsprechen* vt;

загавары́ць з кім-н па-няме́цку j-n auf Deutsch ánsprechen*;

4. (зачараваць) verzáubern vt, beschwören* vt;

◊ загавары́ каму-н зу́бы j-n beschwátzen

прыся́га ж Eid m -es, -e, Schwur m -(e)s, Schwüre;

тэкст прыся́гі Éidesformel f -, -n;

прыся́га на ве́рнасць Tréueid m, Tréueschwur m;

прыво́дзіць да прыся́гі veréidigen vt, unter Eid néhmen*;

дава́ць прыся́гу éinen Eid léisten [áblegen, schwören*];

прыня́ць прыся́гу éinen Eid ábnehmen* (у каго-н D);

пару́шыць прыся́гу den Schwur bréchen*, éidbrüchig wérden;

пад прыся́гай unter Eid, éidlich;

дава́ць паказа́нні пад прыся́гай unter Eid áussagen

узя́ць

1. néhmen* vt; ergréifen* vt (кніжн.);

узя́ць кій éinen Stock néhmen*;

узя́ць наза́д zurücknehmen* vt;

узя́ць пад руку́ каго-н sich bei j-m éinhaken, j-n únterhaken;

узя́ць на буксі́р ábschleppen vt, in Schlepp néhmen*;

2. (з сабой) mítnehmen* vt;

узя́ць рабо́ту дадо́му die Árbeit mit nach Háuse néhmen*;

3. (прыняць) ánnehmen* vt, übernéhmen* vt;

узя́ць што-н на сябе́ etw. übernéhmen*, etw. auf sich néhmen*;

узя́ць на сябе́ адка́знасць die Verántwortung übernéhmen*;

узя́ць шэ́фства над кім-н die Pátenschaft für j-n übernéhmen*;

4. (у пазыку) bórgen vt, (áus)léihen* vt; púmpen vt (разм – грошы);

узя́ць кні́гу ў бібліятэ́цы ein Buch in der Bibliothék áusleihen*;

узя́ць у наём míeten vt;

узя́ць з раху́нку фін (vom Kónto) ábheben* vt;

узя́ць у арэ́нду камерц páchten vt (зямельны ўчастак); míeten vt (памяшканне);

узя́ць у крэды́т auf Kredít néhmen*;

узя́ць патэ́нт на што-н patentíeren lássen*;

5. вайск néhmen* vt, éinnehmen* vt;

узя́ць го́рад [пазі́цыю] éine Stadt [Stéllung] (éin)nehmen*;

узя́ць шту́рмам im Sturm néhmen*, stürmen vt;

узя́ць з бо́ю im Kampf néhmen*;

6. (ахапіць) ergréifen* vt, pácken vt;

мяне́ ўзяў страх ich bekám Angst, die Angst páckte mich;

мяне́ ўзяла́ злосць die Wut páckte mich;

яе́ ўзяла́ ахво́та sie hat Lust bekómmen;

7. (пераадолець) néhmen* vt;

узя́ць перашко́ду ein Híndernis néhmen*;

◊ узя́ць у абцугі́ in die Zánge néhmen*;

узя́ць у ду́жкі éinklammern vt;

узя́ць верх die Óberhand gewínnen*, den Sieg davóntragen*;

узя́ць каго-н за го́рла j-n an [bei] der Gúrgel pácken, j-n an der Kéhle pácken;

узя́ць каго-н за сэ́рца [за душу́, за жыво́е] j-m ans Herz géhen*, j-n im ínnersten tréffen*;

узя́ць курс на што-н Kurs auf etw. (A) néhmen*;

узя́ць пад ува́гу sich (D) mérken;

узя́ць пад караву́л вайск das Gewéhr präsentíeren;

узя́ць пад казыро́к вайск die Éhrenbezeigung erwéisen*, grüßen vt, die Hand an den Mützenschirm légen;

узя́ць пры́клад з каго-н sich (D) an j-m ein Béispiel néhmen*, sich (D) j-n zum Vórbild néhmen*;

узя́ць сваё sich (D) nichts entgéhen lássen*;

узя́ць сло́ва наза́д séine Wórte zurücknehmen*;

узя́ць сябе́ ў ру́кі sich zusámmennehmen*, sich zusámmenreißen*, sich behérrschen;

узя́ць сло́ва das Wort ergréifen*;

узя́ць сло́ва з каго-н j-m das Verspréchen ábnehmen*;

яго́ чорт не во́зьме er ist gégen álles geféit