Verbum

réiten*

1. vi (h, s) е́здзіць вярхо́м [ве́рхам], е́здзіць ко́нна;

im Trab ~ е́хаць ры́ссю

◊ auf díesem Mésser kann man ~ гэ́та ве́льмі тупы́ нож

2. vt

1): ein Pferd zuschánden [zu Schánden] [müde] ~ загна́ць каня́;

j-n zu Bóden [über den Háufen] ~ збіць каго́-н. з ног

2): Prinzípi¦en ~ выстаўля́ць пры́нцыпы дзе́ля пры́нцыпаў;

sein Stéckenpferd ~ перан. се́сці на свайго́ канька́

◊ j-n in die Tínte ~ разм. загна́ць каго́-н. у кут;

ich will ihn schon ~! я прыбяру́ яго́ да рук!;

ihn hat óffenbar der Téufel gerítten разм. яго, ма́быць, чорт спаку́сіў [падбі́ў]