Verbum

Hof

m -(e)s, Höfe

1) двор, сядзі́ба, ху́тар

◊ wéder Haus noch ~ háben — не мець ні кала́ ні двара́

2) двор (каралеўскі)

3) зае́зны двор

j-m den ~ máchen — заляца́цца да каго́-н.

náchtun

*

1.

vt

1) дабаўля́ць

2) (D) перайма́ць, імітава́ць

kéiner kann es ihm ~ — ніхто́ не мо́жа параўна́цца з ім у гэ́тым

2.

vi (j-m in D) перайма́ць (каго-н. у чым-н.)

närrisch

1.

a дурны́, ідыёцкі, вар’я́ц́кі, блазнава́ты

~ wérden — разм. звар’яце́ць, звіхну́цца

ein ~er Kauz — дзіва́к

◊ das ~e Volk — удзе́льнікі карнава́лу

2.

adv разм.

in j-n ~ verlíebt sein — шалёна ўлюбі́цца [закаха́цца] у каго́-н.

verkríechen

* (sich) 1) хава́цца

2) зале́зці (напр., у кут)

sich vor Angst vor j-m ~ — ад стра́ху схава́цца ад каго́-н.

vor díesem Búrschen musst du dich ~! — ≅ куды́ табе́ раўня́цца [цяга́цца] з гэ́тым хло́пцам!

verscháffen

vt дастава́ць, здабыва́ць, набыва́ць

j-m éine Stélle [Árbeit] ~ — устро́іць на рабо́ту каго́-н.

sich (D) Gewíssheit ~ — упэўніцца ў чым-н.

sich (D) etw. ~ — дабі́цца [дасягну́ць] чаго́-н.

sich (D) éinen Námen ~ — набы́ць вядо́масць [папуля́рнасць]

verschlíngen

*

I

vt праглына́ць, паглына́ць, глыта́ць (тс. кнігі)

j-n mit den Áugen ~ — е́сці каго́-н. вача́мі

2) разм. паглына́ць (многа грошай і г.д.)

II

1.

vt пераплята́ць, сплята́ць

2.

(sich) пераплята́цца; перавіва́цца

versúchen

vt

1) каштава́ць (страву)

2) спрабава́ць, прабава́ць, про́баваць

er versúchte sein Béstes — ён паспрабава́ў зрабі́ць усё, што ад яго́ зале́жыць

sein Glück ~ — паспрабава́ць шча́сця

3) спакуша́ць (каго-н.)

sein Schícksal ~ — спакуша́ць лёс

Ábsicht

f -, -en наме́р, заду́ма

mit ~ — наўмы́сна

séine ~en auf etw. (A) ríchten — дамага́цца (чаго-н.), імкну́цца (да чаго-н.)

in der ~… — з мэ́тай

auf j-n [etw] ~ háben — мець меркава́нні [пла́ны, наме́ры] нако́нт каго́-н. [чаго́-н.]

ábspielen

1.

vt

1) ады́грываць (у каго-н. – D)

2) ігра́ць па но́тах

3) спарт. ады́грываць (мяч)

2.

(sich) адбыва́цца, мець ме́сца, разго́ртвацца

(аб падзеях)

wo spielte es sich ab? — дзе гэ́та было́ [адбыва́лася]

zúfließen

* vi (s)

1) прыцяка́ць; сцяка́цца (тс. перан.)

der Fluss fließt dem Méer zu — рака́ ўпада́е ў мо́ра

2) атры́мліваць, паступа́ць (ад каго-н.)

réiche Spénden flóssen íhnen zu — яны́ атры́млівалі [ім накіро́ўваліся] вялі́кія ахвярава́нні