áusgelassen

a

1) сваво́льны, гарэ́злівы, жва́вы

2) распу́сны, разбэ́шчаны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

troublesome

[ˈtrʌbəlsəm]

adj.

даку́члівы; турбо́тны; сваво́льны

troublesome cough — даку́члівы ка́шаль

troublesome child — сваво́льнае дзіця́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

waggish

[ˈwægɪʃ]

adj.

1) жартаўлі́вы, гульлі́вы

2) дурасьлі́вы, сваво́льны, гарэ́зьлівы

a waggish look — гарэ́зьлівы по́зірк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ǘbermütig

a

1) заця́ты, заўзя́ты, сваво́льны

2) фанабэ́рысты, ганары́сты

wérde nicht ~ ! — не зазнава́йся!

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

акру́тны уст., кніжн.

1. (свавольны) éigenmächtig, éigenwillig; éigensinnig;

2. (безвыходны) áusweglos; áussichtslos; hóffnungslos;

тра́піць у акру́тнае стано́вішча in éine áusweglose Situatión [in die Klémme] (разм.) geráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mischievous

[ˈmɪstʃɪvəs]

adj.

1) шко́дны

2) гарэ́зьлівы, гульлі́вы, сваво́льны, праку́длівы

3) непаслухмя́ны, шкадлі́вы

a mischievous child — жэ́ўжык -а m., гарэ́за -ы m. & f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

áufsässig

a непаслухмя́ны, упа́рты, сваво́льны

j-m ~ sein — вы́йсці з чыйго́-н. падпарадкава́ння; недалю́блівать каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

frolic

[ˈfrɑ:lɪk]

1.

n.

1) вясёлыя шту́чкі, жа́рты; вясёлае сваво́льства

2) вясёлыя гу́льні

2.

v.i.

гуля́ць, дурэ́ць, сваво́ліць

3.

adj.

вясёлы, сваво́льны; гульлі́вы, гарэ́зьлівы, шу́стры

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gallows

[ˈgæloʊz]

1.

n., pl. -lowses or -lows

1) ві́сельня, шы́беніца f.

2) пакара́ньне паве́шаньнем

2.

adj.

1) Archaic or Sl. ва́рты паве́шаньня; злачы́нны, ліхадзе́йны

2) сваво́льны, гарэ́зьлівы, непаслухмя́ны, шко́дны

gallows children — гарэ́зы, няпо́слухі; шкадляры́, праку́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wicked

[ˈwɪkɪd]

1.

adj.

1) дрэ́нны, злы, ліхі́; немара́льны; грэ́шны

a wicked person — злы, ліхі́ чалаве́к

wicked deeds — немара́льныя ўчы́нкі

2) гарэ́зьлівы, сваво́льны, зласьлі́вы

a wicked smile — зласьлі́вая ўсьме́шка

3) informal непрые́мны; суро́вы

a wicked task — непрые́мнае зада́ньне

a wicked storm — страшэ́нная навальні́ца

2.

n.

грэ́шнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)