Verbum

flash

[flæʃ]

1.

n.

1) бліск -у m. (мала́нкі)

2) про́бліск -у m. (надзе́і, до́сьціпу)

3) імгне́ньне n., міг -у m.; часі́нка f.

4) паказна́я бліску́часьць

5) каро́ткае паведамле́ньне (у ра́дыё)

6) мо́цная плынь, на́ціск вады́

7) informal жарго́н зло́дзеяў або́ бадзя́гаў

2.

v.i.

1)

а) блі́скаць, успы́хваць

to flash into a blaze — успы́хнуць агнём

б) блі́скаць; сьвяці́цца, зіхаце́ць, іскры́цца (шча́сьцем, ра́дасьцю)

2) ве́льмі ху́тка прабяга́ць, праяжджа́ць, прано́сіцца (пра ду́мку, цягні́к); сіга́ць

3) ху́тка, незаўва́жна міна́ць

3.

v.t.

дава́ць сьветлавы́я сыгна́лы

4.

adj.

паказны́; крыклі́вы (вы́гляд)

lighten

I [ˈlaɪtən]

1.

v.i.

1) сьвятле́ць

2) сьвяці́цца, ясьне́ць

3) блі́скаць мала́нкай

it thundered and lightened — Грыме́ла і блі́скалі мала́нкі

2.

v.t.

асьвятля́ць

II [ˈlaɪtən]

1.

v.t.

зьмянша́ць цяжа́р; зьмякча́ць, паслабля́ць (боль); палягча́ць

2.

v.i.

1) лягчэ́ць

2) Figur. адчува́ць палёгку; весяле́ць; узьніма́цца

Their spirits lightened — У іх узьня́ўся настро́й

twinkle

[ˈtwɪŋkəl]

1.

v.i.

1) мігце́ць, сьвяці́ць (-ца), блі́скаць

The stars twinkled — Зо́ркі мігце́лі

2) блішча́ць, іскры́цца

His eyes twinkled when he laughed — Яго́ныя во́чы іскры́ліся, калі́ ён сьмяя́ўся

3) мільга́ць, міга́ць, мірга́ць

2.

n.

1) мігце́ньне; і́скрачка f.; бляск -у m.

2) мірга́ньне n.

3) мірг -у m.

•

- in the twinkle of an eye