Verbum

öffnen

vt адчыня́ць, адкрыва́ць, раскрыва́ць, адкарко́ўваць

j-m die Áugen ~ — адкры́ць каму́-н. і́сціну [пра́ўду] (на што-н.)

j-m sein Herz ~ — разм. адве́сці душу́ (каму-н.)

auf=

аддз. дзеясл. прыстаўка, указвае на:

1) рух уверх: áuftauchen усплыва́ць

2) адчыненне або раз’яднанне чаго-н.: áufmachen адчыня́ць

3) на нагрувашчванне чаго-н.: áufhäufen нагрува́шчваць

áufbekommen

* vt

1) атрыма́ць зада́нне

was háben wir für [zu] mórgen ~ ? — што нам зада́дзена на за́ўтра? (у школе)

2) (з намага́ннем) адчыня́ць (дзверы)

3) (насілу) надзе́ць (шапку)

áufwerfen

* vt

1) адчыня́ць (рэзка), расчыня́ць

2) капа́ць (яму)

3) насыпа́ць (земляное ўзвышэнне)

4) ускі́дваць (галаву)

5) кі́даць уве́рх, накі́дваць

6) узніма́ць, закрана́ць (пытанне)

◊ viel Staub ~ — узня́ць вэ́рхал

zúlassen

* vt

1) дапуска́ць (напр., да іспытаў)

2) дазваля́ць, згаджа́цца

3) не адчыня́ць, пакіда́ць зачы́неным

lássen Sie die Tür zu! — пакі́ньце дзве́ры зачы́ненымі!

kéinen Zwéifel ~ — не пакіда́ць ніцкага сумне́ння

áufbringen

* vt

1) адчыня́ць (з цяжкасцю)

2) падыма́ць

3) здабыва́ць; нарыхто́ўваць

éine Géldsumme ~ — даста́ць су́му гро́шай

Kraft ~ — сабра́цца з сі́ламі

den Mut ~ — сабра́цца з ду́хам

4) распаўсю́джваць (чуткі); уво́дзіць (у моду)

5) злава́ць, дапяка́ць

áufmachen

1.

vt

1) адчыня́ць, адкрыва́ць

2) надава́ць (які-н.) вы́гляд (чаму-н.)

éine elegánt áufgemachte Frau — элега́нтна апра́нутая жанчы́на; афармля́ць

3) асвятля́ць (у друку)

2.

(sich)

1) адчыня́цца, адкрыва́цца

2) збіра́цца ў даро́гу

áufschließen

*

1.

vt

1) адчыня́ць

2) тлума́чыць

3) геал. разве́дваць

2.

(sich)

1) распуска́цца; раскрыва́цца

sein Herz schloss sich mir auf — мне раскры́лася яго́ душа́

2) змыка́цца

die Réihen schlóssen sich fest auf — рады́ самкну́ліся