напусці́ць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напусці́ць, ‑пушчу, ‑пусціш, ‑пусціць;
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падда́цца, ‑дамся, ‑дасіся, ‑дасца; ‑дадзімся, ‑дасцеся, ‑дадуцца;
1.
2.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
парва́ць, ‑рву, ‑рвеш, ‑рве; ‑рвём, ‑рвяце;
1. Моцна нацягнуўшы або рыўком раздзяліць на часткі, разарваць.
2. Разарваць на часткі, падраць.
3. Падраць, нарабіць дзірак.
4. Пашкодзіць; падарваць.
5.
6.
7. Сарваць усё, многае.
8. і
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пата́йны, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і патайны́.
патайны́, ‑а́я, ‑о́е.
Прызначаны для якой‑н. тайнай мэты, сакрэтны па сваёй будове, размяшчэнню.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пачуццё, ‑я́,
1. Псіхічныя працэсы перажывання чалавекам сваіх адносін да навакольнага свету.
2.
3. Знешняе праяўленне душэўнага пад’ёму, усхваляванасці.
4. Каханне, сімпатыя, прыхільнасць да каго‑н.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
1. і
2.
3. Прадэкламаваць.
4. Сказаць з мэтай павучання, настаўлення.
5. Расказаць, перадаць вусна слухачам што‑н.
6. і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разгуля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца;
1. Пачаўшы гуляць, захапіцца гульнёй, забавамі, развесяліцца.
2.
3. Даць
4. Дасягнуць у сваім праяўленні вялікай інтэнсіўнасці, сілы.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
распусці́цца, ‑пушчуся, ‑пусцішся, ‑пусціцца;
1.
2.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ру́шыцца, ‑шуся, ‑шышся, ‑шыцца;
1.
2.
3.
4.
5.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыхтава́ць 1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
1. Прыводзяць што‑н. у стан гатоўнасці, рабіць што‑н. годным для выкарыстання, ужывання.
2. Працаваць над выкананнем чаго‑н., распрацоўваць што‑н.
3. Варыць ежу; гатаваць.
4. Рабіць запас чаго‑н.; набываць што‑н. загадзя, наперад.
5. Збірацца, намервацца зрабіць што‑н., задумваць што‑н.
рыхтава́ць 2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе;
[Ад ням. richten.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)