Verbum

тлен

муж. уст.

1) (действие) тленне, -ння ср.

гніенне, -ння ср.

2) (то, что подвержено тлению) тлен, род. тлену муж., тло, род. тла ср.

тление

1) (действие) тленне, -ння ср.

гніенне, -ння ср.

2) (состояние) тленне, -ння ср.

см. тлеть

тленность

уст. тленнасць, -ці жен.

тленный

тленны

тлетворно

нареч. тлятворна

тлетворность

тлятворнасць, -ці жен.

тлетворный

книжн. тлятворны

тлеть

несовер.

1) (гнить) тлець

гнісці, гніць

парахнець

2) (гореть без пламени) тлець

3) перен. тлець

тлеться

разг. тлець, тлецца