Verbum

лупа

лупа, -пы жен.

лупанар, лупанарий

ист. лупанарый, -рыя муж.

лупить

несовер.

1) (очищать от коры, скорлупы и т.п.) прост. лупіць, абдзіраць

2) (брать втридорога) прост. лупіць, драць, дзерці

3) (сильно бить, колотить, хлестать) лупіць, біць, лупцаваць, хвастаць

лупить кнутом — лупіць (лупцаваць, хвастаць) пугай

дождь лупит — дождж лупіць

лупить глаза — лупіць вочы

лупить как сидорову козу — лупіць як сідараву казу

лупиться

несовер.

1) (шелушиться, отваливаться кусками) лупіцца

2) страд. лупіцца, абдзірацца

см. лупить 1

лупка

прост. лупка, -кі жен.

лупление

прост. лупленне, -ння ср., абдзіранне, -ння ср.

аблупліванне, -ння ср.

см. лупить 1

лупленный

луплены, абадраны, абдзёрты

аблуплены

см. лупить 1

лупленый

луплены

лупоглазый

разг. лупаты

лупулин

с.-х. лупулін, -ну муж.