лад
I муж.
1) (согласие, мир, порядок) лад, род. ладу муж., згода, -ды жен., злагада, -ды жен.
2) (способ, образец) лад, род. ладу муж.
на другой лад — на іншы лад
быть не в ладах — быць не ў ладах, не ладзіць
дело идёт на лад — справа ідзе на лад
II муз. лад,
род. ладу
муж.
на разные лады — на розныя лады
петь на новый лад — спяваць на новы лад
петь в лад — спяваць у лад
настроиться на другой лад — настроіцца на іншы лад
III охот. склад,
род. складу
муж.
ладан
ладан, -ну муж.
дышать на ладан — ледзь дыхаць, дыхаць на ладан
ладанниковые
мн. сущ. бот. ладаннікавыя, -вых
ладанный
ладанны, ладанавы
ладанный кедр бот. — ладанны (ладанавы) кедр
ладить
I несовер. (жить в согласии) ладзіць, жыць у згодзе
(у злагадзе)
II несовер.
1) (налаживать) ладзіць, наладжваць
(чинить) правіць
2) (намереваться) разг. мерыцца, намервацца
збірацца
3) (норовить) разг. патрапляць у лад
(стараться) старацца
4) (твердить) разг. дзяўбці
ладить одно и то же — дзяўбці адно і тое ж
ладиться
несовер.
1) (идти на лад) ладзіцца
2) обл. (условливаться, рядиться) гадзіцца, дамаўляцца
3) страд. ладзіцца, наладжвацца
правіцца
см. ладить II 1
ладком
нареч. разг. мірна, дружна
па-сяброўску