Verbum

стягивающий

1) прич. які (што) сцягвае

2) прил. сцяжны, сцягвальны

стяжание

здабыццё, -цця ср.

набыццё, -цця ср.

(неоконч. действие) здабыванне, -ння ср., набыванне, -ння ср.

прыдбанне, -ння ср.

см. стяжать

стяжатель

здзіршчык, -ка муж., скнара, -ры муж., хцівец, род. хціўца муж.

стяжательница

задзіршчыца, -цы жен., хцівіца, -цы жен., скнара, -ры жен.

стяжательский

скнарлівы, хцівы

стяжательство

ср. здзірства, -ва ср., скнарнасць, -ці жен., хцівасць, -ці жен.

стяжать

книжн.

1) совер. прыдбаць (нажыць)

(о корыстной наживе) нагрэбці

он стяжал большой капитал — ён нажыў (нагроб) шмат грошай

2) совер. здабыць, набыць

стяжать славу — здабыць (набыць) славу

3) несовер. называць

грэбці

см. стяжать 1

4) несовер. здабываць

см. стяжать 2

стяжение

сцягванне, -ння ср.

сцяжэнне, -ння ср.

стяжение согласных лингв. — сцяжэнне зычных

стяжённый

сцягнуты

стяжка

жен. спец.

1) (действие) сцягванне, -ння ср.

2) (приспособление) сцяжка, -кі жен.