Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 8-е выданне (правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

скучающий

1) прич. які (што) нудзіцца

які (што) сумуе, які (што) маркоціцца

см. скучать

2) прил. журботны, маркотны

скученно

нареч. скучана, цесна

скученность

скучанасць, -ці жен., цесната, -ты жен.

скученный

1) (о сене) згрэбены (скіданы, згорнуты, ссунуты) у кучу (у кучы)

2) (помещающийся в тесноте) скучаны

скучивать

несовер.

1) (собирать в кучу) зграбаць (скідаць, скідваць, згортваць, ссоўваць) у кучу (у кучы)

2) (помещать на небольшом пространстве, в тесноте) скучваць

скучиваться

1) скучвацца, збівацца ў кучу (у кучы)

2) страд. зграбацца (скідацца, згортвацца, скідвацца, ссоўвацца) у кучу (у кучы)

см. скучивать 1

скучить

совер.

1) (собрать в кучу) згрэбці (скідаць, згарнуць, ссунуць) у кучу (у кучы)

2) (поместить на небольшом месте, в тесноте) скучыць

скучиться

скучыцца, збіцца ў кучу (у кучы)

скучища

разг. нудота, -ты жен.

скучнее

сравнит. ст.

1) нареч. нудней

сумней, маркотней

см. скучно

2) прил. нуднейшы

сумнейшы, маркотнейшы

см. скучный