изобличённый
выкрыты,
выяўлены
абвінавачаны
изобличённый
выкрыты,
выяўлены
абвінавачаны
изобличитель
выкрывальнік, -ка
(обвинитель) абвінаваўца, -цы
изобличительница
выкрывальніца, -цы
абвінаваўца, -цы
изобличительный
выкрывальны, абвінаваўчы
изобличить
выявіць
абвінаваціць,
изображать
1) (создавать образ кого, чего) ствараць вобраз (каго, чаго)
(писать красками) маляваць
(рисовать) рысаваць
(лепить) ляпіць
(высекать) высякаць
(в литературе, театре,
(жизнь, события — ещё) адлюстроўваць
(в литературе — ещё) апісваць, (словами) апісваць (што), расказваць (аб чым)
2) (быть, являться изображением чего-либо) быць, з’яўляцца (чым), адлюстроўваць (што), уяўляць сабой (каго, што)
3) (обнаруживать, выражать) выяўляць
выказваць
4) (выдавать себя за кого, представляться кем) прыкідвацца (кім), строіць з сябе (каго), выдаваць сябе (за каго)
изображаться
1) (обнаруживаться, выражаться) выяўляцца
выказвацца
(отражаться) адлюстроўвацца
2)
малявацца
рысавацца
ляпіцца
высякацца
паказвацца, адлюстроўвацца
апісвацца
расказвацца
изображение
1) (действие) стварэнне вобраза (каго, чаго)
маляванне, -ння
рысаванне, -ння
лепка, -кі
высяканне, -ння
паказ, -зу
адлюстраванне, -ння
апісанне, -ння
2) (действие) выяўленне, -ння
выказванне, -ння
3) (то, что изображено, художественное — общее понятие) выява, -вы
вобразатвор, -ра
(знака, символа, предмета, геометрической фигуры
изображённый
1) створаны
намаляваны
нарысаваны
вылеплены
высечаны
паказаны
адлюстраваны
апісаны
расказаны
2) выяўлены, выказаны, паказаны
изобразитель
(создатель художественного произведения) вобразатворац, -рца