Verbum

караться

страд. карацца

каратэ

спорт. каратэ нескл., ср.

караул

муж.

1) сущ. варта, -ты жен., мн. нет

каравул, -ла муж.

почётный караул — ганаровая варта

полевой караул воен. — палявы каравул

2) межд. каравул, гвалт, ратуйце

хоть караул кричи — хоць каравул (гвалт) крычы

караулить

несовер.

1) (сторожить) каравуліць, вартаваць, пільнаваць

2) (подстерегать) падпільноўваць, пільнаваць

караулка

разг. каравулка, -кі жен.

(сторожка) старожка, -кі жен.

караульный

1) прил. каравульны, вартаўнічы, вартавы

2) сущ. каравульны, -нага муж., вартавы, -вога муж.

караульня

каравулка, -кі жен.

(сторожка) старожка, -кі жен., разг. вартоўня, -ні жен.

караульщик

разг. каравульшчык, -ка муж., вартаўнік, -ка муж.

караульщица

разг. каравульшчыца, -цы жен., вартаўніца, -цы жен.

карачаевец

карачаевец, -чаеўца муж.